Pourquoi ces nuages - Marie Laforêt

Quand je passe devant chez toi

Je regarde ta fenêtre,

Je me demande chaque fois

Dans la brume et la nuit

Où ton coeur sans amour me conduit,

Pourquoi ces nuages qui passent

Si près de mon coeur

Mais voilà que la brume tombe,

Que l’orage gronde,

Que je sens le froid

Et je voudrais m’en aller

Mais je reste clouée

Car je sais bien que j’aurai moins froid près de toi

Le vent en pleure, la pluie se déchaîne

Et le ciel est si noir

Que mes yeux ne peuvent te voir,

L’espoir n’est qu’un mot piétiné par la fureur d’un orage

Qui me déchire le coeur.

Als ik langs je huis kom

Ik kijk naar je raam,

Ik vraag me elke keer af

In de mist en de nacht

Waar je liefdeloze hart me leidt,

Waarom deze voorbijtrekkende wolken

Zo dicht bij mijn hart

Maar nu valt de mist,

Laat de storm brullen,

Ik voel de kou

En ik zou graag weg willen

Maar ik zit vast

Omdat ik weet dat ik het minder koud zal hebben bij jou

De wind huilt, de regen raast

En de lucht is zo donker

Mijn ogen kunnen je niet zien

Hoop is slechts een woord vertrapt door de woede van een storm

Wat mijn hart breekt.