Noé - Marie Laforêt

Chaque fleur s’ouvre àson passage

Et il sait parler aux enfants

Ses yeux font s’enfuir les nuages

Et il a connu plus de mille printemps

Et Noé, tout seul sur sa colline

Au vent,

Goûte le miel que lui font ses abeilles

Et Noéqui ne voit plus passer

Le temps,

En chantant fait lever le soleil

En sage et en bon patriarche

Il sait quand viendra le déluge

Il s’endort auprès de son arche

Il sait que l’homme a besoin d’un refuge

Et Noé, Noé, sur sa colline

Au vent,

Goûte le miel que lui font ses abeilles

Et Noéqui nous regarde et nous attend

En chantant fait lever le soleil

Et Noé, sur sa colline,

Tout seul, au vent

Elke bloem gaat open als hij voorbijgaat

En hij weet hoe hij met kinderen moet praten

Zijn ogen laten de wolken vluchten

En hij heeft meer dan duizend bronnen gekend

En Noach, helemaal alleen op zijn heuvel

In de wind,

Proef de honing die zijn bijen voor hem maken

En Noéqui ziet passeren niet meer

Het weer,

Zingen doet de zon opkomen

Als een wijze en een goede patriarch

Hij weet wanneer de vloed zal komen

Hij valt in slaap bij zijn ark

Hij weet dat de mens een toevluchtsoord nodig heeft

En Noach, Noach, op zijn heuvel

In de wind,

Proef de honing die zijn bijen voor hem maken

En Noéqui kijkt naar ons en wacht op ons

Zingen doet de zon opkomen

En Noach, op zijn heuvel,

Helemaal alleen in de wind