Mes bouquets d'asphodèles - Marie Laforêt

Je ne sais plus parler aux hirondelles

Je ne sais plus rien de l’odeur des sous-bois

Je ne vais plus cueillir les asphodèles

Mon ciel et ma terre, c’est toi

Je ne sais plus les frissons des ablettes

Dans l’eau des étangs il y a

Des tourbillons qui me tournent la tête

Qui n’arrêtent pas de me parler de toi

Je n’irai plus aux champs, ma tourterelle

Je n’irai plus voir la couleur des étés

Je n’ai plus besoin de tant de lumière

Il est mon soleil et mon blé

Et quand la nuit s'étendra sur le monde

J’attendrai et je resterai là

Car je connais des étoiles qui tombent

Traînant derrière elles des ombres de joies

Oh mon amour, mon tout, ma ritournelle

Mon petit enfant est le meilleur de moi

Emporte-moi, comme on porte une reine

Car maintenant je n’ai que toi

Je t’ai donnémes bouquets d’asphodèles

Mes étangs, mes blés et mes bois

Tout mon passés'envole et tire l’aile

Je te donne tout pour me donner àtoi

Ik weet niet meer hoe ik met zwaluwen moet praten

Ik ken de geur van het kreupelhout niet meer

Ik zal geen affodels meer plukken

Mijn hemel en mijn aarde ben jij

Ik ken de koude rillingen niet meer

In het water van de vijvers is

Wervelingen die mijn hoofd tollen

Die me steeds over jou vertellen

Ik ga niet meer naar de velden, mijn duif

Ik ga niet meer naar de kleur van de zomers kijken

Ik heb niet zoveel licht meer nodig

Hij is mijn zon en mijn tarwe

En als de nacht over de wereld valt

Ik wacht en ik blijf hier

Want ik ken sterren die vallen

Achter hen slepende schaduwen van vreugde

Oh mijn liefste, mijn alles, mijn refrein

Mijn kleine kind is de beste van mij

Draag me als een koningin

Want nu heb ik alleen jou

Ik heb je mijn boeketten met affodels gegeven

Mijn vijvers, mijn maïs en mijn bossen

Al mijn verleden vliegt weg en trekt aan de vleugel

Ik geef je alles om mezelf aan jou te geven