Par la fenetre ouverte - Marie Carmen

Dans le noir

Étendue sur mon lit

J'étais seule et j’avais quinze ans

Sans espoir

Et sans but dans la vie

Je flirtais avec le néant

Quelqu’un, au lointain, jouait du Chopin

J’ai laissé ma fenêtre entrouverte

Tous mes rêves, mes désirs, mes envies

Étouffés comme des cris d’enfants

Un soir de détresse et de solitude

J’ai voulu m’enlever la vie

Être sans amour a quinze ans

Crier au secours dans le vent

Avec une envie de plonger dans le vide

Tant de murs autour

Tant de gens

Qui sont restés sourds tout ce temps

N’ont-ils donc jamais connu le mal de vivre

On est solitaire en haute altitude

Suspendue au fil de sa vie

Il m’a suivi jusqu'à aujourd’hui

Le désespoir de mes quinze ans

Certains soirs

Quand le blues m’envahit

Je refais un saut dans le temps

Quelqu’un de ses mains

Me touchait de loin

Tout doucement

Je me suis offerte

Dans le noir étendue sur mon lit

J'étais seule et j’avais quinze ans

Un soir de détresse

Et de solitude

La musique m’a sauve la vie

In het donker

Liggend op mijn bed

Ik was alleen en ik was vijftien

Hopeloos

En doelloos in het leven

Ik flirtte met het niets

Iemand in de verte speelde Chopin

Ik liet mijn raam op een kier staan

Al mijn dromen, mijn verlangens, mijn verlangens

Gedempt als het gehuil van kinderen

Een nacht van angst en eenzaamheid

Ik wilde mijn leven nemen

Liefdeloos zijn op je vijftiende

Schreeuwend om hulp in de wind

Met een verlangen om in de leegte te duiken

Zoveel muren eromheen

Zoveel mensen

Die al die tijd doof zijn geweest

Hebben ze nooit de pijn van het leven gekend?

We zijn eenzaam op grote hoogte

Geschorst over haar leven

Hij volgde me tot vandaag

De wanhoop van mijn vijftien jaar

sommige nachten

Wanneer de blues me overspoelt

Ik spring terug in de tijd

Iemand uit zijn handen

Raakte me van ver

Langzaam

Ik bood mezelf aan

In het donker op mijn bed liggen

Ik was alleen en ik was vijftien

Een nacht van nood

En eenzaamheid

Muziek heeft mijn leven gered