Estate '93 - Maria Antonietta

Cos'è successo negli ultimi vent’anni?

L’ultima immagine che ho davanti sei tu

Le interurbane, le sue lenzuola, l’estate del '93

Il parco della Buttes-Chamont, ma vedi

Non ci provo più nessun gusto, no

No, no, no, no, no, no

La mia pretesa di avere l’esclusiva

In un universo che è un sistema aperto

È in definitiva votata al fallimento

È colpa tua Gesù, tu non me l’avevi detto

Quando prendevo a modello le tue sante vergini

Ma vedi non ci provo, no, più nessun gusto, no

No, no, no, no, no, no, no

È colpa tua Gesù, tu non me l’avevi detto

Quando prendevo a modello le tue sante vergini

Ma vedi ora è troppo tardi per cambiare, dai

Ai-ai-ai-ai-ai-ai

Che poi tutte le mie canzoni

Parlano di un solo cazzo di argomento

Della mia incapacità di accettare la realtà

Della mia incapacità di accettare la realtà

Wat is er de afgelopen twintig jaar gebeurd?

Het laatste beeld dat ik voor je heb, ben jij

Interlokale gesprekken, zijn lakens, de zomer van '93

Het Buttes-Chamont-park, maar zie

Ik heb geen smaak meer, nee

Nee nee nee nee nee nee

Mijn aanspraak op exclusiviteit

In een universum dat een open systeem is

Het is zeker gedoemd te mislukken

Het is jouw schuld, Jezus, je hebt het me niet verteld

Toen ik je heilige maagden als model nam

Maar zie je, ik probeer het niet, nee, geen smaak meer, nee

Nee nee nee nee nee nee nee

Het is jouw schuld, Jezus, je hebt het me niet verteld

Toen ik je heilige maagden als model nam

Maar zie je, nu is het te laat om te veranderen, kom op

Ai-ai-ai-ai-ai-ai

Dan al mijn liedjes

Ze praten over slechts één verdomd onderwerp

Van mijn onvermogen om de realiteit te accepteren

Van mijn onvermogen om de realiteit te accepteren