Niente - Malika Ayane

Cos’ho?

Ho dei tagli sul viso

Si, ma io cos’ho?

Che se sanguino rido

E mi sciolgo un po'

Tanto non sento niente

Io cos’ho?

Sembra aver già deciso

Ma proprio non so

Mescolarmi al sorriso

Di chi più non ho

Tanto non sento niente

Parlo con te

Sempre

Anche se tu sei

Assente

E quelli non dicono

Niente

Solo un silenzio

Assordante

Muoio con te

Sempre

Vivo di te

Tra la gente

Quelli che parlano, parlano, parlano ancora

E non resta più niente

Proprio niente

Del cielo che abbiamo perso

Rubandoci i pezzi più neri

Più neri del nero

E ora più niente

C'è una stella cadente

Ma era l’ultima già

E schiantandosi precipita

Sulla mia pelle

Lasciando un pozzo infinito

Dove tutto è finito

Per sempre finito

Nel fondo più fondo

Della libertà

Che farò?

Se questi tagli sul viso

Ancora io ce li ho

E di rosso vestita

Negli occhi sarò

E ancora tu niente

Io non ho, non ho, non ho…

L’obbedienza

Di chi è sparito

Già da un po'

Se dipingi un paradiso

Io lo distruggerò

Così tanto per niente

Parto da te

Sempre

Per tornare ad essere

Niente

Finisco a te

Sempre

Analizzando la gente

E non ha più senso quel

Niente

Quel che rimane ancora niente

Quelli che parlano, parlano, parlano ancora

E non resta più niente

Proprio niente

Del senso che abbiamo perso

Nei gesti di un altro

Che non fa più testo

E intanto ci uccide

E non lascia resto

E non resta più niente

Nient’altro che niente

E il tetto l’abbiamo perso

E ormai piove a dirotto

Su mobili e teste

Allagando speranze

Che affogano lente

Nuotando nel niente

Nuotando nel niente

Io nuoto nel niente

Tu nuoti nel niente

Della libertà

Wat heb ik?

Ik heb snijwonden in mijn gezicht

Ja, maar wat heb ik?

Dat als ik bloed, ik lach

En ik smelt een beetje

ik voel toch niks

Wat heb ik?

Hij lijkt al een besluit te hebben genomen

Maar ik weet het gewoon niet

Mix met de glimlach

Van wie ik niet meer heb

ik voel toch niks

ik praat tegen je

Altijd

Zelfs als je bent

Afwezig

En die zeggen niet

Niets

Gewoon een stilte

Oorverdovend

Ik sterf met jou

Altijd

ik leef van jou

Onder de mensen

Degenen die spreken, spreken, spreken nog steeds

En er is niets meer over

Gewoon niks

Van de lucht die we hebben verloren

Door de zwartste stukken te stelen

Zwarter dan zwart

En nu niets meer

Er is een vallende ster

Maar het was al de laatste

En crashen valt

op mijn huid

Een oneindige put achterlaten

Waar het allemaal eindigde

Voor altijd klaar

In de diepste bodem

Van vrijheid

Wat ga ik doen?

Als deze snijwonden in het gezicht

ik heb ze nog

En gekleed in het rood

In de ogen zal ik zijn

En nog steeds niets

Ik heb niet, ik heb niet, ik heb niet...

Gehoorzaamheid

wiens verdwenen?

Voor een poosje

Als je een paradijs schildert

Ik zal het vernietigen

Zoveel voor niets

ik vertrek van jou

Altijd

Om terug te gaan naar het zijn

Niets

ik eindig met jou

Altijd

Door mensen te analyseren

En dat heeft geen zin meer

Niets

Wat overblijft is nog steeds niets

Degenen die spreken, spreken, spreken nog steeds

En er is niets meer over

Gewoon niks

Van het gevoel dat we hebben verloren

In de gebaren van een ander

Wat geen tekst meer is

En ondertussen doodt het ons

En het laat geen verandering achter

En er is niets meer over

Niets dan niets

En we zijn het dak kwijt

En nu regent het hard

Op meubels en hoofden

Overstromingen hoop

Langzaam verdrinken

Zwemmen in het niets

Zwemmen in het niets

Ik zwem in het niets

Je zwemt in het niets

Van vrijheid