99 Probleme - Madeline Juno

Beide Hände auf der Herdplatte

Nur eine falsche Bewegung und ich lande im Gegenverkehr

Ich sag ja nicht, dass ich es vorhabe

Doch es gibt Phasen in den' ich mich immer wieder frag, wie es wär

Was, wenn ichs einmal nicht mehr heim schaffe?

Wie lange würde es dauern, bis es jemand, dem ich wichtig bin, merkt?

Denk bitte nicht, dass ich drauf hinplane

Doch die Gedanken kommen wie sie wollen und ich kann mich nicht wehren

Selbst die leichtesten Dinge sind plötzlich so schwer

Und jeder happy Song bricht mir mein Herz

Ich kanns nicht ganz verstehen

Und auch nicht besser erklären

Es ist wie renn' im Traum, man kommt nie wirklich an

Ich such nach Serotonin und kratz die Reste zusamm'

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Doch solche Tage dauern wochenlang

Ich werf mich gegen die Tür, mit den Skeletten im Schrank

Hab neunundneunzig Probleme und alle nennen sich Angst

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Dass ichs mir selber nicht mehr glauben kann

Wie lang noch bis irgendwann?

Was, wenn ich unter Wasser einatme?

Mich aus Versehen 'n bisschen zu weit über das Geländer lehn

Du musst mir glauben, dass ich aufpasse

Ich will nicht sterben, nur nicht aufwachen

In meinem Abschiedsbrief, den ich nie schreibe, steht:

Du liebst jemand, der sich leider manchmal selbst nicht liebt

Du musst mir glauben, dass ich aufpasse

Ich will nicht sterben, nur nicht aufwachen

Selbst die leichtesten Dinge sind plötzlich so schwer

Und jeder happy Song bricht mir mein Herz

Ich kanns nicht ganz verstehen

Und auch nicht besser erklären

Es ist wie renn' im Traum, man kommt nie wirklich an

Ich such nach Serotonin und kratz die Reste zusamm'

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Doch solche Tage dauern wochenlang

Ich werf mich gegen die Tür, mit den Skeletten im Schrank

Hab neunundneunzig Probleme und alle nennen sich Angst

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Dass ichs mir selber nicht mehr glauben kann

Wie lang noch bis irgendwann?

Wie lang noch bis irgendwann?

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Doch solche Tage dauern wochenlang

Wie lang noch bis irgendwann?

Wie lang noch bis irgendwann?

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei irgendwann

Dass ichs mir selber nicht mehr glauben kann

Es ist wie renn' im Traum, man kommt nie wirklich an

Ich such nach Serotonin und kratz die Reste zusamm'

Ich sag mir so oft: Es geht alles vorbei, irgendwann

Dass ichs mir selber nicht mehr glauben kann

Beide handen op de kookplaat

Eén verkeerde beweging en ik beland in tegenliggers

Ik zeg niet dat ik dat van plan ben

Maar er zijn fases waarin ik me steeds afvraag hoe het zou zijn

Wat als ik niet naar huis kan?

Hoe lang zou het duren voordat iemand om wie ik geef het opmerkt?

Denk alsjeblieft niet dat ik het van plan ben

Maar de gedachten komen zoals ze willen en ik kan mezelf niet verdedigen

Zelfs de lichtste dingen zijn ineens zo moeilijk

En elk vrolijk liedje breekt mijn hart

Ik kan het niet helemaal begrijpen

En leg het niet beter uit

Het is alsof je in een droom rent, je komt er nooit echt

Ik zoek serotonine en schraap de rest bij elkaar

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Maar zulke dagen duren weken

Ik gooi mezelf tegen de deur met de skeletten in de kast

Heb negenennegentig problemen en ze noemen zichzelf allemaal angst

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Dat ik mezelf niet meer kan geloven

Hoe lang nog tot een keer?

Wat als ik onder water inadem?

Per ongeluk iets te ver over de reling leunend

Je moet me geloven dat ik voorzichtig ben

Ik wil niet dood, ik wil gewoon niet wakker worden

In mijn afscheidsbrief, die ik nooit schrijf, staat:

Je houdt van iemand die helaas soms niet van zichzelf houdt

Je moet me geloven dat ik voorzichtig ben

Ik wil niet dood, ik wil gewoon niet wakker worden

Zelfs de lichtste dingen zijn ineens zo moeilijk

En elk vrolijk liedje breekt mijn hart

Ik kan het niet helemaal begrijpen

En leg het niet beter uit

Het is alsof je in een droom rent, je komt er nooit echt

Ik zoek serotonine en schraap de rest bij elkaar

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Maar zulke dagen duren weken

Ik gooi mezelf tegen de deur met de skeletten in de kast

Heb negenennegentig problemen en ze noemen zichzelf allemaal angst

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Dat ik mezelf niet meer kan geloven

Hoe lang nog tot een keer?

Hoe lang nog tot een keer?

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Maar zulke dagen duren weken

Hoe lang nog tot een keer?

Hoe lang nog tot een keer?

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Dat ik mezelf niet meer kan geloven

Het is alsof je in een droom rent, je komt er nooit echt

Ik zoek serotonine en schraap de rest bij elkaar

Ik zeg zo vaak tegen mezelf: het gaat allemaal een keer voorbij

Dat ik mezelf niet meer kan geloven