A nos actes manqués - M. Pokora

À tous mes loupés, mes ratés, mes vrais soleils

Tous les chemins qui me sont passés à côté

À tous mes bateaux manqués, mes mauvais sommeils

À tous ceux que je n’ai pas été

Aux malentendus, aux mensonges, à nos silences

À tous ces moments que j’avais cru partager

Aux phrases qu’on dit trop vite et sans qu’on les pense

À celles que je n’ai pas osées

À nos actes manqués

Aux années perdues à tenter de ressembler

À tous les murs que je n’aurai pas su briser

À tout ce que j’ai pas vu, tout près, juste à côté

Tout ce que j’aurai mieux fait d’ignorer

Au monde, à ses douleurs qui ne me touchent plus

Aux notes, aux solos que je n’ai pas inventés

Tous ces mots que d’autres ont fait rimer qui me tuent

Comme autant d’enfants jamais portés

À nos actes manqués

À nos actes manqués

À nos actes manqués

Aux amours échouées de s'être trop aimé

Visages et dentelles croisés juste frôlés

Aux trahisons que je n’ai pas vraiment regrettées

Aux vivants qu’il aurait fallu tuer

À tout ce qui nous arrive enfin, mais trop tard

À tous les masques qu’il aura fallu porter

À nos faiblesses, à nos oublis, nos désespoirs

Aux peurs impossibles à échanger

À nos actes manqués

À nos actes manqués

À nos actes manqués

À nos actes manqués

Aan al mijn missers, mijn missers, mijn echte zonneschijn

Alle paden die aan mij zijn gepasseerd

Aan al mijn gemiste boten, mijn slechte slaap

Aan iedereen die ik niet ben geweest

Tot misverstanden, tot leugens, tot onze stiltes

Op al die momenten waarvan ik dacht dat ik ze deelde

Op de zinnen die te snel en onbedoeld worden gezegd

Voor degenen die ik niet durfde

Op onze misstappen

Om de jaren verspild proberen eruit te zien als

Naar alle muren die ik niet kon afbreken

Naar alles wat ik niet heb gezien, heel dichtbij, vlak naast

Alles kan ik beter negeren

Aan de wereld, aan zijn pijnen die me niet langer raken

Naar de noten, naar de solo's die ik niet heb uitgevonden

Al die woorden die anderen hebben gerijmd die me vermoorden

Zoals zoveel kinderen nooit gedragen

Op onze misstappen

Op onze misstappen

Op onze misstappen

Aan de mislukte liefdes van te veel van elkaar gehouden hebben

Gekruiste gezichten en kant net geborsteld

Op het verraad waar ik nog geen moment spijt van heb gehad

Aan de levenden die gedood hadden moeten worden

Op alles wat uiteindelijk tot ons komt, maar te laat

Aan alle maskers die gedragen moesten worden

Tot onze zwakheden, tot onze onoplettendheid, tot onze wanhoop

Naar angsten die niet kunnen worden uitgewisseld

Op onze misstappen

Op onze misstappen

Op onze misstappen

Op onze misstappen