Свои - Николай Расторгуев, Любэ

В углу губ папироска подрагивала

Он давился но пил, нам счастливым назло

Вся честная пивная понять не могла

От чего его так развезло

Это душу не жизнь искалечила

Не с обиды, братишка, я пил

Я искал в этом городе женщину

Ту, единственную свою

Я искал в этом городе женщину

Ту, единственную свою

Поначалу, наверное, молод был

Много было сам знаешь чего

Были встречи и были проводы

Не хватало всегда одного

От судьбы получая затрещины

Вот он я сам не свой на своём стою

Я ищу в этом городе женщину

Ту, единственную свою

Я ищу в этом городе женщину

Ту, единственную свою

Даже тени обрыдлой тоски не нашел

Когда вывернул наизнанку нутро

Пустота и такая, что нехорошо

Словно зря сорок лет прошло

Как яйцо в руке - раздавил стакан

И провёл всей ладонью в стекле, да в крови

По лицу моему, чуешь, какой обман

В тех, которые не свои

И от всей души на весь зал заржал

Так, что скулы чужим от обиды свело

Каждый биться желал, потому что не знал

От чего его так развезло

Я уже любой настоящей рад

С мясом рву лады, режься в кровь, струна

Понимаешь, брат, ты всё понимаешь, брат

Без своих нам здесь всем хана

Понимаешь, брат, ты всё понимаешь, брат

Без своих нам здесь всем хана

Подожди, он скамью отстранил и встал

Заплатил, отвернувшись, меня за плечо потрепал

И побрёл, как домой, на ближайший вокзал

Будто верный маршрут не знал

Что-то стало, как ком, поперёк души

Вдруг мне некуда стало спешить

Шаг от пропасти до таких вершин

Что опять захотелось жить

Я хотел окликнуть, его догнать

Чтобы верный спросить маршрут

Женщин тех, что хотят и умеют ждать

Тех, которые ищут и пьют

От судьбы получая затрещины

Вот он я, сам не свой на своём стою

Я ищу в этом городе женщину

Ту, единственную свою

Я ищу в этом городе женщину

Ту, единственную свою

In de hoek van de lippen trilde de sigaret

Hij stikte maar dronk, om ons blij te maken

De hele eerlijke pub kon het niet begrijpen?

Wat maakte hem zo boos?

Deze ziel is niet kreupel

Niet uit wrok, broer, ik dronk

Ik was op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige

Ik was op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige

In het begin moet ik jong zijn geweest.

Er was veel weet je wat

Er waren ontmoetingen en afscheid

Er ontbrak er altijd één

Geslagen worden door het lot

Hier is hij, ik ben niet de mijne in mijn eentje

Ik ben op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige

Ik ben op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige

Ik vond niet eens een schaduw van afgemat verlangen

Wanneer binnenstebuiten gekeerd

Leegte en zodanig dat het niet goed is

Alsof er tevergeefs veertig jaar zijn verstreken

Als een ei in een hand - een glas verpletterd

En bracht de hele handpalm door in het glas, maar in het bloed

In mijn gezicht voel je wat een bedrog

In degenen die niet van henzelf zijn

En uit de grond van mijn hart hinnikte hij naar de hele zaal

Zodat de jukbeenderen van vreemden van wrok gebracht

Iedereen wilde vechten, omdat ze het niet wisten

Wat maakte hem zo boos?

Ik ben al blij met elke echte

Ik scheur frets met vlees, in bloed gesneden, string

Je begrijpt, broer, je begrijpt alles, broer

Zonder de onze zijn we hier allemaal Khan

Je begrijpt, broer, je begrijpt alles, broer

Zonder de onze zijn we hier allemaal Khan

Wacht, hij verwijderde de bank en stond op

Hij betaalde, draaide zich om, klopte me op de schouder

En dwaalde, als thuis, naar het dichtstbijzijnde station

Alsof hij de juiste route niet kende

Er is iets geworden, als een brok, door de ziel

Plots heb ik nergens om me te haasten

Stap uit de afgrond naar zulke hoogten

Wat ook weer wilde leven

Ik wilde roepen om hem in te halen

De juiste route vragen

Vrouwen die willen en weten hoe ze moeten wachten

Zij die zoeken en drinken

Geslagen worden door het lot

Hier ben ik, niet mijn eigen stand op mijn eigen

Ik ben op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige

Ik ben op zoek naar een vrouw in deze stad

De enige, de enige