Palabras Guardadas - Luz Casal

Aún vuela en pedazos el papel

De la carta que no te envié

Palabras guardadas en la voz

Que yo misma quise siempre enmudecer

Eran las más bellas que dije jamás

Lo sé porque en ellas

Llegué a desnudar una hermosa verdad

Una hermosa verdad

No fue tan difícil

Nada más, vencí aquel miedo a decir

Un simple te quiero

Que sin ti no hubiera llegado siquiera a sentir

Pero sin embargo fui incapaz

De ser tan valiente hasta el final

Hubiera tenido que escribir

El triste y temido nombre del adiós

Eran las más bellas que dije jamás…

Cómo no iba a serlo

Si al final, de aquel frío invierno, nada más

Yo solo recuerdo el calor

De estar abrazada a tu cuerpo

Het papier vliegt nog steeds in stukken

Van de brief die ik je niet heb gestuurd

Woorden opgeslagen in de stem

Dat ik zelf altijd al stil wilde zijn

Ze waren de mooiste die ik ooit heb gezegd

Ik weet het omdat in hen

Ik kwam om een ​​mooie waarheid bloot te leggen

een mooie waarheid

Het was niet zo moeilijk

Niets anders, ik overwon die angst om te zeggen:

Een simpele ik hou van jou

Dat ik zonder jou niet eens had gevoeld

Maar toch kon ik niet

Om zo dapper te zijn tot het einde

Ik had moeten schrijven

De droevige en gevreesde naam van vaarwel

Ze waren de mooiste die ik ooit heb gezegd...

Hoe kan het niet zijn?

Als aan het einde van die koude winter niets meer is

Ik herinner me alleen de hitte

Om aan je lichaam geknuffeld te worden