Die Weihnachtstraurigkeit - Ludwig Hirsch

Und es fallt ihr nichts ein

Sie ist viel zu allein

Ihr Alter ist damals Hals über Kopf nach Südafrika

Da wär noch der Sohn

Nur der hat drauf

Gschissen

Hat sich in ein Leintuch gehüllt und tut jetzt

Hare-Krishnen

Und jetzt sie da vor der verkabelten Kisten

Sie zeigt sich dem Fernsehsprecher in schwar-

Zen Spitzen

Bald is Heiliger Abendsagt er

Und es fallt ihr

Nichts ein

Gegen die verdammte

Dammte Weihnachts-

Traurigkeit

Und auch eahm fallt nichts ein

Da im fernen

Pretoria

Er denkt an sei Alte

Sein Sohn und wie das

Damals war

Da war die panische Angst

Lebenslang fern-

Zusitzen

Und die Lust auf was echtes Schwarzes und ned

Nur auf schwarze Spitzen

Und jetzt liegt er da

In der Afrikahitzen

Neben seiner aparten

Schwarzen Braut

In

Weiáen Spitzen

Bald kommen die Christkindersagt sie

Und es

Fallt ihm nichts ein

Gegen die verdammte

Dammte Weihnachts-

Traurigkeit

Vielleicht fallt dem Sohn was ein

Bei seine

Glatzerten Freund

Nur die leiden da alle an

Chronischem Durchfall und an Zahnfleisch-

Schwund

Er möcht am liebsten alles hinhaun und ganz

Einfach hamgehn

Aber wer aufmuckt wird niedergebetet ohne

Erbarmen

Und jetzt steht er da

In sein dreckigen Leintuch

In einer Schlange vor’m einzigen Häusel und

Wart' bis er drankommt

Bald frohlocken wirsagt einer

Nein

Auch dem

Sohn fallt nichts ein

Gegen die verdammte

Dammte Weihnachts-

Traurigkeit

En ze kan niets bedenken

Ze is veel te alleen

Haar oude dag gaat dan hals over kop naar Zuid-Afrika

Dan is er de zoon

Alleen hij heeft het

Shit

Heeft zich in een laken gewikkeld en doet het nu

Hare Krishnen

En nu staan ​​ze daar voor de bedrade dozen

Ze laat zich in het zwart aan de omroeper zien

Zen-tips

Straks is het kerstavond, zegt hij

En het valt haar op

Niet zijn

Tegen de verdomde

Verdomde kerst

droefheid

En ik kan ook niks bedenken

Daar in de verte

Pretoria

Hij denkt aan zijn vader

Zijn zoon en zo

toen was

Er was de paniekangst

levenslange afstandsbediening

Zitten

En het verlangen naar iets echt zwart en ned

Alleen zwarte tips

En nu ligt hij daar

In de Afrikaanse hitte

Naast zijn onderscheidende

zwarte bruid

In

Witte puntjes

De Christuskinderen komen eraan, zegt ze

en het

Ik kan niets bedenken

Tegen de verdomde

Verdomde kerst

droefheid

Misschien bedenkt de zoon iets

bij hem

kale vriend

Alleen hebben ze er allemaal last van

Chronische diarree en tandvlees

krimp

Het liefst zou hij alles gedaan en compleet willen hebben

Ga

Maar wie in opstand komt, zal zonder gebed neergebeden worden

genade

En nu staat hij daar

In zijn vuile lakens

In een rij voor het enige huis en

Wacht op zijn beurt

Spoedig zullen we ons verheugen, zegt de een

nee

Ook dat

Zoon kan niets bedenken

Tegen de verdomde

Verdomde kerst

droefheid