Thumbs - Lucy Dacus

You hung up the phone

And I asked you what was wrong

Your dad has come to town

He’d like to meet

I said «You don’t have to see him»

But for whatever reason you can’t tell him no

So we meet him at a bar

You were holding my hand hard

He ordered rum and coke

I can’t drink either anymore

He hadn’t seen you since the fifth grade

Now you’re nineteen and you’re five-eight

He said «Honey, you sure look great

Do you get the checks I send on your birthday?»

I would kill him

If you let me

I would kill him

Quick and easy

Your nails are digging

Into my knee

I don’t know

How you keep smiling

I love your eyes

And he has them

But you have his

'Cause he was first

I imagine my thumbs on the irises

Pressing in until they burst

I clear my throat

And say we ought to get home

He offers us a ride

I reply «No, that’s alright»

When we leave

You feel him watching

So we walk a mile in the wrong direction

I would kill him

If you let me

I would kill him

Quick and easy

Your nails are digging

Into my knee

I don’t know

How you keep smiling

I don’t know

How you keep smiling

I don’t know

How you keep smiling

I wanna take your face between my hands and say

«You two are connected by a pure coincidence

Bound to him by blood, but baby, it’s all relative

You’ve been in his fist ever since you were a kid

But you don’t owe him shit even if he said you did

You don’t owe him shit even if he said you did»

Je hebt de telefoon opgehangen

En ik vroeg je wat er aan de hand was

Je vader is naar de stad gekomen

Hij wil graag ontmoeten

Ik zei: "Je hoeft hem niet te zien"

Maar om welke reden dan ook kun je hem geen nee zeggen

Dus we ontmoeten hem in een bar

Je hield mijn hand stevig vast

Hij bestelde rum en cola

Ik kan ook niet meer drinken

Hij heeft je niet meer gezien sinds de vijfde klas

Nu ben je negentien en ben je vijf-acht

Hij zei: "Schat, je ziet er echt geweldig uit"

Krijg je de cheques die ik op je verjaardag stuur?»

Ik zou hem vermoorden

Als je me laat

Ik zou hem vermoorden

Snel en gemakkelijk

Je nagels graven

In mijn knie

Ik weet het niet

Hoe blijf je lachen

Ik hou van je ogen

En hij heeft ze

Maar je hebt zijn

Omdat hij de eerste was

Ik stel me mijn duimen voor op de irissen

Indrukken tot ze barsten

Ik schraap mijn keel

En zeggen dat we naar huis zouden moeten gaan

Hij biedt ons een rit aan

Ik antwoord «Nee, dat is goed»

Wanneer we vertrekken

Je voelt hem kijken

Dus lopen we een mijl in de verkeerde richting

Ik zou hem vermoorden

Als je me laat

Ik zou hem vermoorden

Snel en gemakkelijk

Je nagels graven

In mijn knie

Ik weet het niet

Hoe blijf je lachen

Ik weet het niet

Hoe blijf je lachen

Ik weet het niet

Hoe blijf je lachen

Ik wil je gezicht tussen mijn handen nemen en zeggen:

"Jullie zijn verbonden door puur toeval"

Aan hem gebonden door bloed, maar schat, het is allemaal relatief

Je zit al in zijn vuist sinds je een kind was

Maar je bent hem niets schuldig, zelfs niet als hij zei dat je dat deed

Je bent hem niets schuldig, zelfs niet als hij zei dat je dat deed»