Camera con vista sul deserto - Luciano Ligabue

Le scarpe nel deserto

Pesan sempre un po' di piu'

Di sabbia, terra e polvere

Che non si staccan piu'

Un fiore ogni tre vite

Ed un fiore che, poi

Sara' robusto ed alto

Si, ma profumato mai

Le bestie nel deserto

Hanno cuori lenti che

Che segnano la danza

Per le nuvole

Il sangue resta freddo

Purche' il sole resti li'

Ma due o tre piogge servono

Per occhi umidi

A meno che

Faccia un poco d’ombra tu

A meno che

Il sole non mi accechi piu'

A meno che non butti via le bussole

Bruci le mie bussole

Il cielo sul deserto

Chiama acqua pure lui:

Snobbato dagli angeli

Volato da avvoltoi

E torbido di spiriti

Che spesso giocano

In sella al vento fischiano

E poi ululano

A meno che

Faccia un poco d’ombra tu

A meno che

Il sole non mi accechi piu'

A meno che butti via le bussole

Bruci le mie bussole

Schoenen in de woestijn

Weeg altijd een beetje meer

Van zand, aarde en stof

Dat komt er nooit meer uit

Elke drie levens één bloem

En een bloem die dan

Het zal stevig en lang zijn

Ja, maar nooit geparfumeerd

De beesten in de woestijn

Ze hebben een langzame harten die

Dat markeert de dans

Voor de wolken

Het bloed blijft koud

Zolang de zon daar blijft

Maar er zijn twee of drie regenbuien nodig

Voor natte ogen

Behalve

Je doet een beetje schaduw

Behalve

De zon zal me niet meer verblinden

Tenzij je de kompassen weggooit

Verbrand mijn kompassen

De lucht boven de woestijn

Bel ook water:

Door engelen afgesnauwd

Door gieren gevlogen

En troebel met sterke drank

Wie speelt er vaak

Ze fluiten op de wind

En dan huilen ze

Behalve

Je doet een beetje schaduw

Behalve

De zon zal me niet meer verblinden

Tenzij je de kompassen weggooit

Verbrand mijn kompassen