Lieto fine - Luca Barbarossa

Quanto tempo è che non vivi come vorresti,

e che sogni di partire, ma alla fine resti

col tuo senso del dovere,

la tua maschera professionale,

a sorridere anche a chi sarebbe da ammazzare.

Quanto tempo è che non parli con chi

ti sta a sentire;

per dire quel che hai dentro,

per dire quello che hai da dire;

per dire che nessuno è mai quello

che credi;

per dire che in ognuno c'è più

di quel che vedi.

Cadono giù le lacrime,

piangere un po' a volte fa bene.

La vita non è come le favole

e il lieto fine devi cercarlo in te.

Cosa hai cancellato, cosa ti è rimasto

di un amore che sembrava quello giusto?

Un biglietto sul cuscino con le solite parole,

e quel figlio che volevi,

rimasto in fondo al cuore.

Cadono giù le lacrime,

piangere un po' a volte fa bene.

La vita non è come le favole

e il lieto fine devi cercarlo in te.

Hoe lang heb je niet geleefd zoals je zou willen,

en welke dromen van vertrekken, maar uiteindelijk blijf je

met je plichtsbesef,

je professionele masker,

om zelfs te glimlachen naar degenen die zouden worden gedood.

Hoe lang heb je niet met wie gepraat?

hij luistert naar je;

om te zeggen wat je van binnen hebt,

om te zeggen wat je te zeggen hebt;

om te zeggen dat niemand dat ooit is

wat geloof je;

om te zeggen dat er in iedereen meer is

van wat je ziet.

Tranen vallen naar beneden,

een beetje huilen is soms goed.

Het leven is niet als sprookjes

en het gelukkige einde dat je in jezelf moet zoeken.

Wat heb je verwijderd, wat blijft er over?

van een liefde die goed voelde?

Een briefje op het kussen met de gebruikelijke woorden,

en dat kind dat je wilde,

bleef in de bodem van het hart.

Tranen vallen naar beneden,

een beetje huilen is soms goed.

Het leven is niet als sprookjes

en het gelukkige einde dat je in jezelf moet zoeken.