Castoro - Luca Barbarossa

Che nostalgia di quei giorni

Non è per rima che ti chiedo se torni

Vorrei vederti ancora

Ma sempre in rima vorrei che fossi sola

Ricordi le giornate sotto il letto

Passate far finta di esser ladri

Portavo ancora i pantaloni corti

Con quei capelli messi sempre storti

E tu già cominciavi ad esser grande

Avevi anche un amico con la moto

E raccontavi storie mai sentite

Senza Biancaneve e senza fate

Ma di donne tradite

Che nostalgia di quei giorni

Non è per rima che ti chiedo se torni

Vorrei vederti ancora

Ma sempre in rima vorrei che fossi sola

Ad aspettarmi come allora

Sotto il letto sotto scuola

I baci a bocca chiusa e denti stretti

Dicevi guarda che non sei capace

Poi mi spiegavi tutto e ancora adesso

Ripenso a come diventavo rosso

Per quei pomeriggi spesi giù in cantina

Tradivo anche la squadra di pallone

Ricordi quando ho letto il tuo diario

Per via dei denti mi prendevi in giro

Mi chiamavi castoro

Che nostalgia di quei giorni

Non è per rima che ti chiedo se torni

Vorrei vederti ancora

Ma sempre in rima vorrei che fossi sola

Che nostalgia di quel mondo così diverso

Così così rotondo

Wat een nostalgie naar die tijd

Het is niet op rijm dat ik je vraag of je terugkomt

ik wil je nog eens zien

Maar altijd in rijm, ik wou dat je alleen was

Denk aan de dagen onder het bed

Kom langs en doe alsof je dieven bent

Ik droeg nog steeds een korte broek

Met dat haar altijd in de war

En je begon al geweldig te worden

Je had ook een vriend met de fiets

En je vertelde verhalen waar je nog nooit van hebt gehoord

Zonder Sneeuwwitje en zonder feeën

Maar van verraden vrouwen

Wat een nostalgie naar die tijd

Het is niet op rijm dat ik je vraag of je terugkomt

ik wil je nog eens zien

Maar altijd in rijm, ik wou dat je alleen was

Wachtend op mij zoals toen

Onder het bed onder school

De kussen met gesloten mond en opeengeklemde tanden

Je zei kijk dat je niet in staat bent

Toen heb je me alles uitgelegd en nu nog steeds

Ik denk terug aan hoe ik rood werd

Voor die middagen doorgebracht in de kelder

Ik speelde ook vals bij het voetbalteam

Weet je nog toen ik je dagboek las

Je lachte me uit vanwege je tanden

Je noemde me een bever

Wat een nostalgie naar die tijd

Het is niet op rijm dat ik je vraag of je terugkomt

ik wil je nog eens zien

Maar altijd in rijm, ik wou dat je alleen was

Wat een nostalgie naar die wereld zo anders

Zo rond