Tripitena's Speech - Lou Reed

My love

The king by any other name a pissoir

You, my love tower over them all

They are but vermin beneath your heels

They are monkeys

Suit them, frame them to your own vision

But do not let one false word

Of mockery seep through to your vast heart

I have seen you from close and afar and your worth

Far exceeds your height, your width

The depth of your sorrow

Oh willful outcast doth thou not see the light of our love

Our linked fortunes

Our hearts melded together

Into one fine golden braided finery

They listen to the music of idiots and amuse themselves

With the sordid Miseries of their businesses

They are not the things of angels

Nor of any higher outpost that humanity might aspire to

Your loathsome vomitous

Businessman king is of the lowest order

His advisors

Crumbling mockeries of education driven by avarice

My love

Dress them in the suits of mockery

And in their advanced state of stupidity

And senility

Burn and destroy them so their ashes might join the compost

Which they so much deserve

If justice on this earth be fleeting

Let us for once hear the weeping

And the braying of the businessman king

Let them be the the orangutans they are

And set them blazing from the chandelier for all to see

Hanging from the ceiling by their ridiculous chains

And petticoats which you will have them wear

Under the guise of costumic buffoonery

He who underestimates

In time is bound to find the truth sublime

And hollow lie upon the grates of systemic disorder

Businessmen

You’re not worth shitting on

Mijn liefde

De koning met een andere naam een ​​pissoir

Jij, mijn liefde, torent boven ze allemaal uit

Ze zijn slechts ongedierte onder je hielen

Het zijn apen

Pas ze aan, kader ze in naar je eigen visie

Maar laat niet één vals woord toe

Van spot sijpelt door naar je grote hart

Ik heb je van dichtbij en veraf gezien en wat je waard bent

Ver overschrijdt uw lengte, uw breedte

De diepte van je verdriet

Oh opzettelijke verschoppeling, zie je het licht van onze liefde niet?

Onze gekoppelde fortuinen

Onze harten versmolten samen

In één fijne gouden gevlochten opsmuk

Ze luisteren naar de muziek van idioten en vermaken zich

Met de smerige ellende van hun bedrijven

Het zijn niet de dingen van engelen

Noch van een hogere buitenpost waar de mensheid naar zou kunnen streven

Je walgelijke braaksel

De zakenmankoning is van de laagste orde

zijn adviseurs

Afbrokkelende bespottingen van onderwijs gedreven door hebzucht

Mijn liefde

Kleed ze in de kostuums van spot

En in hun vergevorderde staat van domheid

en seniliteit

Verbrand en vernietig ze zodat hun as zich bij de compost kan voegen

Wat ze zo verdienen

Als gerechtigheid op deze aarde vluchtig is

Laat ons eens het gehuil horen

En het gebalk van de zakenmankoning

Laat ze de orang-oetans zijn die ze zijn

En laat ze stralen vanuit de kroonluchter zodat iedereen ze kan zien

Hangend aan het plafond aan hun belachelijke kettingen

En petticoats die je ze zal laten dragen

Onder het mom van kostuumdrama

Hij die onderschat

In de tijd is gebonden om de waarheid subliem te vinden

En holle leugen op de roosters van systemische wanorde

zakenlieden

Je bent het niet waard om op te schijten