The Valley of Unrest - Lou Reed

Far away far away

Are not all lovely things far away

As far at least lies that valley

As the bedridden sun in the luminous east

The paralyzed mountains, the sickly river

Are not all things lovely far away

Are not all things lovely far away

It is a valley where time is not interrupted

Where its history shall not be interpreted

Stories of satan’s dart of angel wings

Unhappy things

Within the valley of unrest

The sun ray dripped all red

The dell was silent

All the people having gone to war

Leaving no interrogator to mind

The willful looting the pale past knowledge

The sly mysterious stars

The unguarded flowers leaning

The tulips overhead paler

The terror stricken sky

Rolling like a waterfall

Over the horizon’s fiery wall

A visage full of meaning

How the unhappy shall confess

As Roderick watches like a human eye

While violets and lilies wave

Like banners in the sky

Hovering over and above a grave

As dew drops on the freshly planted eternal dew

Coming down in gems

There’s no use to pretend

Though gorgeous clouds fly

Roderick, like the human eye has closed forever

Far away far away

Roderick, whatever thy image may be

Roderick, no magic shall sever the music from thee

Thou hast bound many eyes in a dreamy sleep

Oh tortured day

The strains still arrive

I hear the bells

I have kept my vigilance

Rain dancing in the rhythm of a shower

Over what guilty spirit to not hear the beating

To not hear the beating heart

But only tears of perfect moan

Only tears of perfect moan

Ver weg ver weg

Zijn niet alle mooie dingen ver weg

Voor zover tenminste die vallei ligt

Als de bedlegerige zon in het stralende oosten

De verlamde bergen, de ziekelijke rivier

Zijn niet alle dingen mooi ver weg

Zijn niet alle dingen mooi ver weg

Het is een vallei waar de tijd niet wordt onderbroken

Waar de geschiedenis niet zal worden geïnterpreteerd

Verhalen van satans pijl van engelenvleugels

Ongelukkige dingen

In de vallei van onrust

De zonnestraal drupte helemaal rood

De Dell was stil

Alle mensen die ten strijde zijn getrokken

Geen ondervrager in gedachten houden

Het opzettelijk plunderen van de bleke kennis uit het verleden

De sluwe mysterieuze sterren

De onbewaakte bloemen leunen

De tulpen boven het hoofd bleker

De door terreur getroffen lucht

Rollend als een waterval

Over de vurige muur van de horizon

Een gezicht vol betekenis

Hoe de ongelukkigen zullen bekennen

Terwijl Roderick toekijkt als een menselijk oog

Terwijl viooltjes en lelies zwaaien

Zoals banners in de lucht

Boven een graf zweven

Als dauw valt op de vers geplante eeuwige dauw

Naar beneden komen in edelstenen

Het heeft geen zin om te doen alsof

Hoewel prachtige wolken vliegen

Roderick, alsof het menselijk oog voor altijd gesloten is

Ver weg ver weg

Roderick, wat je imago ook mag zijn

Roderick, geen magie zal de muziek van je scheiden

Je hebt veel ogen gebonden in een dromerige slaap

Oh gemartelde dag

De soorten komen nog steeds aan

Ik hoor de klokken

Ik heb mijn waakzaamheid gehouden

Regen die danst op het ritme van een douche

Over welke schuldige geest om de afstraffing niet te horen

Om het kloppende hart niet te horen

Maar alleen tranen van perfecte kreunen

Alleen tranen van perfecte kreun