The Tell Tale Heart, Pt. 1 - Lou Reed

True

Nervous

Very nervous

Madman

Why will you say that I am mad

The disease has sharpened my senses

Not destroyed

Not dulled them

Madman

The eye of a vulture

A pale blue eye

With a film overit

Listen

Observe how healthily

And how calmly I tell this story

He had no passion for the old man

He was never insulted

He loved him

It was the eye the eye the eye

I made up my mind

To take his life forever

Passionless

The eye of a vulture

You should have seen me

How wisely I proceeded

To rid himself of the eye forever

With what dissimulation I went to work

Caution

I turned the latch on his door

And opened it

To work

To practice

I opened his door

And put in a dark lantern

Dark

Slowly I put my head in

Slowly I thrust it until in time Ientered

I was in so far

He was in so far

He could see the old man sleep

And then I undid the lantern so a thin ray

Fell upon the eye

The vulture eye

He did this for seven days

Seven days

But always the eye was closed

And so I could not do the work

And in the day he would greet the old man

Calmly in his chamber

Calmly

Nothing is wrong and all is well

Knock, knock

Who’s there

Came night eight

Night eight

I was slower than a watch minute hand

The power that I had with the old man

Not to even dream my secret thoughts

Secret thoughts

My sagacity

I could barely conceal my feelings of triumph

When suddenly the body moved

The body moved

But I went in even further

Pushing the door open even further

Who’s there

Who’s there

I did not move a muscle

I kept quiet and still

The old man sat up in bed

In his bed

Who’s there

I heard a groan

And knew it was a groan of mortal terror

Not pain or grief

Oh no

It was the low stifled sound that arises

From the bottom of the soul

When overcharged with awe

I felt such awe welling up in my own bosom

Deepening with its echo the terrors that distracted me

Knowing what the old man felt and

Pitying him

Although it made me laugh

Ha ha

He’d been lying awake since the first slight noise

He’d been lying awake thinking

Thinking

It is nothing but the wind

The wind

It is nothing but the house settling

The old man stalked with his black shadow

Death approaching

The mournful presence of the unperceived

Causing him to feel my presence

Open the lantern

I saw the ray fall on the eye

On the eye

WAAR

Nerveus

Erg zenuwachtig

Gek

Waarom zeg je dat ik gek ben?

De ziekte heeft mijn zintuigen aangescherpt

niet vernietigd

Heb ze niet afgestompt

Gek

Het oog van een gier

Een lichtblauw oog

Met een film overit

Luister

Observeer hoe gezond

En hoe rustig vertel ik dit verhaal

Hij had geen passie voor de oude man

Hij is nooit beledigd

Hij hield van hem

Het was het oog het oog het oog

Ik heb een beslissing genomen

Om zijn leven voor altijd te nemen

passieloos

Het oog van een gier

Je had me moeten zien

Hoe wijs ik te werk ging

Om voor altijd van het oog af te komen

Met welke schijn ging ik aan het werk

Voorzichtigheid

Ik draaide de klink op zijn deur

En opende het

Werken

Om te oefenen

Ik opende zijn deur

En doe er een donkere lantaarn in

Donker

Langzaam steek ik mijn hoofd erin

Langzaam duw ik het totdat het op tijd is ingevoerd

Ik was tot nu toe binnen

Hij was tot nu toe binnen

Hij kon de oude man zien slapen

En toen maakte ik de lantaarn los, dus een dunne straal

viel op het oog

Het oog van de gier

Hij deed dit zeven dagen lang

Zeven dagen

Maar altijd was het oog dicht

En dus kon ik het werk niet doen

En op de dag dat hij de oude man zou begroeten

Rustig in zijn kamer

Rustig

Niets is mis en alles is goed

Klop klop

Wie is daar

Kwam nacht acht

nacht acht

Ik was langzamer dan een minutenwijzer van een horloge

De kracht die ik had met de oude man

Zelfs mijn geheime gedachten niet dromen

geheime gedachten

Mijn scherpzinnigheid

Ik kon mijn triomfgevoelens nauwelijks verbergen

Toen plotseling het lichaam bewoog

Het lichaam bewoog

Maar ik ging nog verder

De deur nog verder openduwen

Wie is daar

Wie is daar

Ik heb geen spier bewogen

Ik hield me stil en stil

De oude man ging rechtop in bed zitten

In zijn bed

Wie is daar

Ik hoorde een kreun

En wist dat het een kreun van doodsangst was

Geen pijn of verdriet

Oh nee

Het was het lage, verstikte geluid dat opkwam

Uit de grond van de ziel

Wanneer overladen met ontzag

Ik voelde zo'n ontzag opwellen in mijn eigen boezem

Verdieping met zijn echo van de verschrikkingen die me afleidden

Weten wat de oude man voelde en...

Medelijden met hem hebben

Hoewel ik er om moest lachen

Hahaha

Hij lag wakker sinds het eerste lichte geluid

Hij lag wakker te denken

denken

Het is niets anders dan de wind

De wind

Het is niets anders dan de afwikkeling van het huis

De oude man stalkte met zijn zwarte schaduw

Dood nadert

De treurige aanwezigheid van het onopgemerkte

Waardoor hij mijn aanwezigheid voelt

Open de lantaarn

Ik zag de straal op het oog vallen

Op het oog