The Raven - Lou Reed

Once upon a midnight dreary

as I pondered, weak and weary

over many a quaint and curious

volume of forgotten lore

while I nodded, nearly napping

suddenly there came a tapping

as of some one gently rapping

rapping at my chamber door

«'Tis some visitor,"I muttered

«tapping at my chamber door

only this and nothing more.»

Muttering I got up weakly

always I’ve had trouble sleeping

stumbling upright my mind racing

furtive thoughts flowing once more

I, there hoping for some sunrise

happiness would be a surprise

loneliness no longer a prize

rapping at my chamber door

seeking out the clever bore

lost in dreams forever more

only this and nothing more

Hovering my pulse was racing

stale tobacco my lips tasting

scotch sitting upon my basin

remnants of the night before

came again

infernal tapping on the door

in my mind jabbing

is it in or outside rapping

calling out to me once more

the fit and fury of Lenore

nameless here forever more

And the silken sad uncertain

rustling of the purple curtain

thrilled me, filled me with fantastic terrors never felt before

so that now, oh wind, stood breathing

hoping yet to calm my breathing

«'Tis some visitor entreating

entrance at my chamber door

some lost visitor entreating

entrance at my chamber door

this it is, and nothing more.»

Deep into the darkness peering

long I stood there

wondering fearing

doubting dreaming fantasies

no mortal dared to dream before

but the silence was unbroken

and the stillness gave no token

and the only word there spoken

was the whispered name, «Lenore

Er was eens een sombere nacht

zoals ik nadacht, zwak en vermoeid

over menig vreemd en nieuwsgierig

hoeveelheid vergeten verhalen

terwijl ik knikte, bijna aan het dutten

plotseling werd er getikt

als van iemand die zachtjes aan het rappen is

kloppen op mijn kamerdeur

«Het is een bezoeker,» mompelde ik

"kloppen op mijn kamerdeur"

alleen dit en niets meer.»

Mompelend stond ik zwak op

altijd heb ik moeite gehad met slapen

struikelend overeind mijn gedachten racen

heimelijke gedachten die weer stromen

Ik, daar hopend op een zonsopgang

geluk zou een verrassing zijn

eenzaamheid niet langer een prijs

kloppen op mijn kamerdeur

op zoek naar de slimme boring

voor altijd meer verloren in dromen

alleen dit en niets meer

Mijn hartslag was aan het racen

muffe tabak die mijn lippen proeft

whisky zittend op mijn wastafel

overblijfselen van de avond ervoor

kwam weer

helse tikken op de deur

in mijn gedachten prikken

is het binnen of buiten rappen?

roept me nog een keer

de fit en woede van Lenore

naamloos hier voor altijd meer

En de zijden droevige onzeker

ritselen van het paarse gordijn

maakte me opgewonden, vervulde me met fantastische verschrikkingen die ik nog nooit eerder heb gevoeld

zodat nu, oh wind, stond te ademen

in de hoop mijn ademhaling nog te kalmeren

«'Dit is een smeekbede van een bezoeker'

ingang bij mijn kamerdeur

een verdwaalde bezoeker smeekt

ingang bij mijn kamerdeur

dit is het en meer niet.»

Diep in de duisternis turend

lang heb ik daar gestaan

zich afvragend vrezen

twijfelende droomfantasieën

geen sterveling durfde eerder te dromen

maar de stilte was ongebroken

en de stilte gaf geen teken

en het enige woord dat daar werd gesproken

was de gefluisterde naam, «Lenore»