The Endeavor - Lost in Separation

These sleepless nights seem to last forever

Lying awake to hear the warning signs

There’s little left that I can stand to bear

It’s not the end, only the darkest night

Through the blackness, I see the sunlight shining

The frail beauty in disparity

Through the silence, I feel these words moving mountains

But will they listen to me?

When I close my eyes I hear the whispers guide me

A calling to come home

I haven’t lost all hope but I’m starting to wonder

If youth is wasted on me

Wasted on me

Don’t look back

I see the end in sight

And I’m not giving in

Hold your breath

And reach out to me

And let the light guide the way

Dreaming, of the end of the road

A safe haven, where I’ll wait for you

I swear to you

I swear to you

We will not wither away

There’s no survival in this arid place

No lessons learned in the bones that we break

Don’t let go

Don’t let go

Our lives are still at stake

Lost home

There’s nothing left to keep

But still I believe that there’s hope in me

Lost home

The earth consuming me

Will I ever look back?

Or will I be set free?

Is there something I should be searching for?

Or is the answer searching for me?

Have I lost my hope?

My sense of direction?

Or will I float into eternity?

Through the blackness, I see the sunlight shining

The frail beauty in disparity

Though the silence, I feel these words moving mountains

But will they listen to me?

When I close my eyes, I hear the whispers guide me

A calling to come home

I haven’t lost all hope but I’m starting to wonder

If youth is wasted on me

Don’t look back

I see the end in sight

But I’m not giving in

Hold your breath

And reach out to me

And let the light guide the way

So reach out to me

So reach out me

Reach out to me

So reach out to me, and let the light guide the way

And let the light guide the way

Deze slapeloze nachten lijken eeuwig te duren

Wakker liggen om de waarschuwingssignalen te horen

Er is weinig meer dat ik kan verdragen

Het is niet het einde, alleen de donkerste nacht

Door de duisternis zie ik het zonlicht schijnen

De broze schoonheid in ongelijkheid

Door de stilte voel ik deze woorden bergen verzetten

Maar zullen ze naar me luisteren?

Als ik mijn ogen sluit, hoor ik het gefluister me leiden

Een roep om thuis te komen

Ik heb nog niet alle hoop verloren, maar ik begin me af te vragen

Als de jeugd aan mij wordt verspild

Verspild aan mij

Kijk niet achterom

Ik zie het einde in zicht

En ik geef niet toe

Adem inhouden

En neem contact met mij op

En laat het licht de weg wijzen

Dromen, van het einde van de weg

Een veilige haven, waar ik op je wacht

Ik zweer je

Ik zweer je

We zullen niet wegkwijnen

Er is geen overleving op deze dorre plek

Geen lessen geleerd in de botten die we breken

Laat niet los

Laat niet los

Ons leven staat nog steeds op het spel

thuis verloren

Er valt niets meer te bewaren

Maar toch geloof ik dat er hoop in mij is

thuis verloren

De aarde die mij verteert

Zal ik ooit terugkijken?

Of word ik vrijgelaten?

Is er iets waar ik naar moet zoeken?

Of is het antwoord op zoek naar mij?

Heb ik mijn hoop verloren?

Mijn gevoel voor richting?

Of zweef ik de eeuwigheid in?

Door de duisternis zie ik het zonlicht schijnen

De broze schoonheid in ongelijkheid

Ondanks de stilte voel ik deze woorden bergen verzetten

Maar zullen ze naar me luisteren?

Als ik mijn ogen sluit, hoor ik het gefluister me leiden

Een roep om thuis te komen

Ik heb nog niet alle hoop verloren, maar ik begin me af te vragen

Als de jeugd aan mij wordt verspild

Kijk niet achterom

Ik zie het einde in zicht

Maar ik geef niet toe

Adem inhouden

En neem contact met mij op

En laat het licht de weg wijzen

Dus neem contact met mij op

Dus neem contact met mij op

Contacteer me

Dus neem contact met me op en laat het licht de weg wijzen

En laat het licht de weg wijzen