Waking Misery - Lost in Separation

I’m sinking into waking misery

Is this where it ends?

What is reality?

Self Inflicted despondency

Coming to terms with what I am feels more like pulling teeth

Hiding from the sunlight

I’m not afraid of the burn

Only the secrets it finds

I called your name in the darkest night

But no one’s listening

I called your name but couldn’t hear a thing

Mark my words I won’t believe

I saw your face but now I’m losing sight

Mark my words I won’t believe

I hear them say follow me follow me under

I still believe I’m praying for praying for release

Life will find a way

I’ve grown accustomed to losing sleep

With my dreams

Rotting away before they see the light

How have I become so distant

I let the fire die inside of me

I hear them say follow me follow me under

I still believe I’m praying for praying for release

Life will find a way

I hear them say follow me follow me under the water line

I still believe I’m praying for praying for release

Life will find a way

I’ve got guilt that feels like it’s a noose around my neck

My faith was killing me

Every breath feels like the weight of my regret

My faith was killing me

I’m sinking into waking misery

Is this where it ends?

What is reality?

Self Inflicted despondency

Coming to terms with what I am feels more like pulling fucking teeth

Ik zak weg in een wakkere ellende

Is dit waar het eindigt?

Wat is de realiteit?

Zelf toegebrachte moedeloosheid

In het reine komen met wat ik ben, voelt meer als tanden trekken

Verstopt voor het zonlicht

Ik ben niet bang voor de verbranding

Alleen de geheimen die het vindt

Ik riep je naam in de donkerste nacht

Maar niemand luistert

Ik riep je naam, maar hoorde niets

Let op mijn woorden, ik zal het niet geloven

Ik zag je gezicht, maar nu verlies ik het zicht

Let op mijn woorden, ik zal het niet geloven

Ik hoor ze zeggen volg mij volg mij onder

Ik geloof nog steeds dat ik bid om te bidden voor vrijlating

Het leven zal een weg vinden

Ik ben eraan gewend geraakt om te slapen

Met mijn dromen

We rotten weg voordat ze het licht zien

Hoe ben ik zo afstandelijk geworden?

Ik liet het vuur in mij doven

Ik hoor ze zeggen volg mij volg mij onder

Ik geloof nog steeds dat ik bid om te bidden voor vrijlating

Het leven zal een weg vinden

Ik hoor ze zeggen volg mij volg mij onder de waterlijn

Ik geloof nog steeds dat ik bid om te bidden voor vrijlating

Het leven zal een weg vinden

Ik heb een schuldgevoel dat voelt alsof het een strop om mijn nek is

Mijn geloof maakte me kapot

Elke ademhaling voelt als het gewicht van mijn spijt

Mijn geloof maakte me kapot

Ik zak weg in een wakkere ellende

Is dit waar het eindigt?

Wat is de realiteit?

Zelf toegebrachte moedeloosheid

In het reine komen met wat ik ben, voelt meer als tanden trekken