Sister Moon - Lost in Separation

We have strayed so far away from home

The soil of the ground yields the unknown

Breathing death into our wildest dreams

While our nightmares guide the songs we sing

My faith in man is lost

We are overgrown

My faith in man is lost

We are overgrown

These are the seeds we’ve sown

The only life I’ve ever known

Can we rebuild this broken home

And breathe life into these broken bones

I let my breath slip away

It faded moments before the rain

I couldn’t bear to look away

From the moment she felt her pain

Blistering, these hollow words, etched in my skin

I’m feeling hopeless again

Succumb to the bitter cold

My faith in man is lost

We are overgrown

My faith in man is lost

We are overgrown

These are the seeds we’ve sown

The only life I’ve ever known

Can we rebuild this broken home

And breathe life into these broken bones

It seems the higher I climb

The more I look inside

Another day goes by, another passing life

Sister Moon I promise you

I won’t abandon you

The more I hear your cries I see the end in sight

Where has our compassion gone?

Sister moon I promise you

I won’t abandon you

I’ll never find my place in all of this

But mark my words

I will never fade away

I let my breath slip away

It faded moments before the rain

I couldn’t bear to look away

From the moment she felt her pain

We zijn zo ver van huis afgedwaald

De grond van de grond levert het onbekende op

De dood inademen in onze wildste dromen

Terwijl onze nachtmerries de liedjes leiden die we zingen

Mijn vertrouwen in de mens is verloren

We zijn overwoekerd

Mijn vertrouwen in de mens is verloren

We zijn overwoekerd

Dit zijn de zaden die we hebben gezaaid

Het enige leven dat ik ooit heb gekend

Kunnen we dit kapotte huis herbouwen?

En blaas leven in deze gebroken botten

Ik laat mijn adem wegglippen

Het vervaagde even voor de regen

Ik kon het niet verdragen om weg te kijken

Vanaf het moment dat ze haar pijn voelde

Blaarvorming, deze holle woorden, geëtst in mijn huid

Ik voel me weer hopeloos

Bezwijken voor de bittere kou

Mijn vertrouwen in de mens is verloren

We zijn overwoekerd

Mijn vertrouwen in de mens is verloren

We zijn overwoekerd

Dit zijn de zaden die we hebben gezaaid

Het enige leven dat ik ooit heb gekend

Kunnen we dit kapotte huis herbouwen?

En blaas leven in deze gebroken botten

Het lijkt wel hoe hoger ik klim

Hoe meer ik naar binnen kijk

Er gaat weer een dag voorbij, weer een voorbijgaand leven

Zuster Moon, ik beloof het je

Ik zal je niet in de steek laten

Hoe meer ik je gehuil hoor, ik zie het einde in zicht

Waar is ons medeleven gebleven?

Zuster maan, ik beloof het je

Ik zal je niet in de steek laten

Ik zal hier nooit mijn plek in vinden

Maar let op mijn woorden

Ik zal nooit vervagen

Ik laat mijn adem wegglippen

Het vervaagde even voor de regen

Ik kon het niet verdragen om weg te kijken

Vanaf het moment dat ze haar pijn voelde