Vado al mare - Lo Stato Sociale

Crocevia per la morte tu seicome tutte le persone che s’incontrano

La distanza ci rende intoccabili e tra noi c'è uno spazio di approfondimento

Il ricordo delle tue problematiche rafforza la mia solitudine

Uno stato emotivo piacevole In cui sei quella che non c'è

Non ci sei e allora vado al mare

Non ci sei e allora scrivo bene

Non ci sei, ho qualcosa a cui pensare

Non ci sei, ti prego non tornare

Mi ricordo quando mi lanciavi le mutande per trasmettermi il senso di abbandono

in cui giacevano indumenti stanchi come la tua voglia di sorridere.

La lontananza, sai, è come il vento porta sempre cose nuove con se.

A volte buone, a volte i governi, ma comunque elementi di discussione

Non ci sei e allora vado al mare

Non ci sei e allora scrivo bene

Non ci sei, ho qualcosa a cui pensare

Non ci sei, ti prego non tornare

Kruispunt voor de dood, je bent net als alle mensen die elkaar ontmoeten

Afstand maakt ons onaantastbaar en tussen ons is ruimte voor verdieping

De herinnering aan jouw problemen versterkt mijn eenzaamheid

Een prettige emotionele toestand waarin jij degene bent die er niet is

Jij bent er niet en dan ga ik naar het strand

Je bent er niet en dan schrijf ik goed

Je bent er niet, ik heb iets om over na te denken

Je bent er niet, kom alsjeblieft niet terug

Ik herinner me dat je me je ondergoed toegooide om het gevoel van verlatenheid over te brengen

waarin vermoeide kleren lagen als je verlangen om te glimlachen.

Afstand, weet je, is alsof de wind altijd nieuwe dingen met zich meebrengt.

Soms goed, soms regeringen, maar toch elementen van discussie

Jij bent er niet en dan ga ik naar het strand

Je bent er niet en dan schrijf ik goed

Je bent er niet, ik heb iets om over na te denken

Je bent er niet, kom alsjeblieft niet terug