Ladro di cuori col bruco - Lo Stato Sociale

Mi faccio offrire da bere da Luca e cerco lei, ricolmo di sobbalzi liceali

Cercando la posa, la mira, il tempo atto a ordire un inganno

So muovere un dito e appenderci il fiato di 1000 persone su un palco

Ma qui non so neanche parlare

Il suo amico che ho buggerato oggi mi buggererà

Mi fa felice mi accolga con quella sua faccia da gongolo

Gli chiedo di salvarmi la vita lui mi dice

Va da lei, è la tua fan più affezionata

Ed è lei che avevo cercata

Venere scollata in corpo da lolita

Fin troppo cordiale per come saluta si scioglie in tignata

Il suo non essere abbastanza ubriaca poi invoca una serenata

Cantami pop, fammi sudare la febbre, l’apatico è triste ma ha un ritmo che mi

trascina

E intanto mi chiedo se è cigno o gallina

Com'è che ti chiami?

Livia.

Lidia?

Livia.

Lidia?

Livia con la v fa con le dita

E il delta di venere si apre ala foce della mia fantasia da ladro di cuori col

bruco

La porto a bere come un cane pastore lei mi porta a spasso come un barboncino

Mi attrae quel divano, mi siedo.

E Livia se ne va, perdendosi nei fumi del

barismo cordiale

Il mio divano in simil pelle è un amaro naufragare, la testa è fradicia di

cazzate e anche il gin invece che grondare

Piange la solitudine atavica del cugino triste di Umberto Smaila, io,

perso ad aspettare un segno da venere in vestitino

Mentre qualche stronzo fa un filmino e grida

Uuuuuu beibe beibe iz a uaild uord

Con la faccia vissuta della rockstar al bar del pescatore

Di chi è finito sotto un camion di salvaslip con le ali

Guardo culi che non potrò toccare, disegno curve che non saprò ricalcare

E mi chiedo ma a che serve il mercato?

A fabbricare sogni o a rivalutare l’usato?

E intanto sono stonato

E afrodite non arriva

La mia bocca è una maschera di saliva e il bicchiere un cunicolo di ghiacchio

Qualcuno attorno starà pensando io mi piaccio, qualcuno stasera vado a fica!

E io penso ai vestiti, alle macchine, alle cene, ai cocktail, ai cappellini

Al contocorrente che perde degli uomini che sanno dire in cifre cos’hanno da

offrire

Alle donne che sanno farsi comprare senza farlo pesare

Il partito negli ultimi ventanni è andato a puttane come il re

E come il re ha imparato a sparare

E con il re tornerà sifilitico e con il colpo sempre in canna

Per la gioia di ogni massaia drogata

Non arriva Giunone sciupata i suoi piedi da fata chissà dove l’avranno portata

Ha troppi amici per questo non dice mi piaci e ti salvo la vita

La vita è perduta

Non sono mai stato il bello del locale

A parte al pranzo di Natale

Ma li conosco e so cos’hanno da raccontare

Voi siete belli e terribili come le tempeste

Mettete su i dischi e dopo incendiate le feste

Normale stentiate a provare emozioni forti d’altronde

Per essere leggende

Prima bisogna essere morti

Puliti e pettinati, ma morti

Sempre, sempre, sempre sulla lista ma morti

La mia generazione è una merda Bologna è una merda le donne sono una merda gli

aperitivi fanno tutti merda

I vestiti i bicchieri di plastica mi hanno rotto il cazzo

Dovremmo essere nudi come vermi al macello su questa pista

A leccarci le ferite per il nostro tempo perduto a rincorrere cazzate

Che nudi si è tutti più brutti e più veri, anche le belle fiche

Merde!

Voi non avete niente da dare ed è un furto quel poco che avete da

chiedere alla vita

I commenti sul baffo, ma sei dimagrito?

Si schiaccia facendo l’attore?

Poi arriva un trentenne a caccia di quelli che la domenica mattina piangono

cagando sangue e invocando la mamma

E intavola una teoretica sullo sbottona mento del secondo bottone della camicia

Cambia tutto.

Vero o no?

Fa agli amici che nicchiano mentre gongolo dice:

Va da lei"

E io a lei dico: «non m’hai salvato la vita una volta, figuriamoci la seconda»

E senza dire niente Livia se n'è andata

Senza sapere di nulla senza nessun motivo per essere ricordata

T’avessi vista guardare la neve d’aprile, per strada

Poi, non t’avessi più incontrata

Forse, t’avrei per sempre amata

Ik vraag Luca om me een drankje aan te bieden en ik zoek haar, vol middelbare school schokken

Op zoek naar de pose, het doel, de tijd om een ​​bedrog te bedenken

Ik kan een vinger optillen en de adem van 1000 mensen op een podium hangen

Maar hier weet ik niet eens hoe ik moet praten

Je vriend die ik vandaag heb afgeluisterd, zal mij lastig vallen

Het maakt me blij om me te verwelkomen met dat sombere gezicht van je

Ik vraag hem om mijn leven te redden, vertelt hij me

Ga naar haar toe, ze is je meest toegewijde fan

En zij was degene die ik zocht

Venus laag uitgesneden in het lichaam van een lolita

Al te hartelijk voor hoe hij smelt in tignata

Als ze niet genoeg dronken is, roept ze een serenade op

Zing me pop, laat me zweten van koorts, de apathische is verdrietig maar heeft een ritme dat ik doe

sleuren

Ondertussen vraag ik me af of het een zwaan of een kip is

Wat is je naam?

Livia.

Lydia?

Livia.

Lydia?

Livia met de v doet met de vingers

En de delta van venus opent bij de mond van mijn hart dieffantasie met

rups

Ik neem haar te drinken als een herdershond, ze loopt met me mee als een poedel

Die bank trekt me aan, ik ga zitten.

En Livia gaat weg, verdwaald in de dampen van de...

vriendelijke barisme

Mijn kunstleren bank is een bittere schipbreuk, mijn hoofd is doorweekt met

bullshit en zelfs gin in plaats van druipen

Huilt om de atavistische eenzaamheid van Umberto Smaila's droevige neef, ik,

verloren wachtend op een teken van Venus in een jurk

Terwijl een klootzak een filmpje maakt en schreeuwt

Uuuuu beibe beibe iz a uaild uord

Met het geleefde gezicht van de rockster in de vissersbar

Die onder een vrachtwagen van inlegkruisjes met vleugels belandde

Ik kijk naar ezels die ik niet kan aanraken, ik teken rondingen die ik niet kan traceren

En ik vraag me af, maar waar is de markt voor?

Dromen maken of gebruikte apparatuur opnieuw beoordelen?

En ondertussen ben ik uit de toon

En aphrodite komt niet aan

Mijn mond is een masker van speeksel en het glas een tunnel van ijs

Iemand in de buurt zal denken dat ik me leuk vind, iemand die ik vanavond ga neuken!

En ik denk aan kleding, auto's, diners, cocktails, hoeden

Naar de lopende rekening die mannen verliest die weten hoe ze in cijfers moeten zeggen wat ze hebben van

bieden

Aan vrouwen die weten hoe ze gekocht moeten worden zonder het te laten wegen

Het feest in de afgelopen twintig jaar is naar de hel gegaan als de koning

En hoe de koning leerde schieten

En met de koning zal hij syfilitisch terugkeren en met het schot altijd in het vat

Tot grote vreugde van elke gedrogeerde huisvrouw

Juno komt niet verspild aan haar feeënvoeten, wie weet waar ze haar hebben gebracht

Hij heeft te veel vrienden, dus hij zegt niet dat ik je leuk vind en ik red je leven

Het leven is verloren

Ik ben nooit de schoonheid van de club geweest

Behalve de kerstlunch

Maar ik ken ze en ik weet wat ze te vertellen hebben

Je bent mooi en verschrikkelijk als stormen

Zet de platen op en steek dan de feestjes in brand

Het is daarentegen normaal dat je het moeilijk vindt om sterke emoties te voelen

Legendes zijn

Je moet eerst dood zijn

Schoongemaakt en gekamd, maar dood

Altijd, altijd, altijd op de lijst maar dood

Mijn generatie is shit Bologna is shit vrouwen zijn shit

aperitieven doen allemaal shit

De kleren en de plastic bekers braken mijn lul

We zouden naakt als wormen moeten zijn in het slachthuis op dit pad

Om onze wonden te likken voor onze verloren tijd bij het najagen van onzin

Dat naakt we allemaal lelijker en waarachtiger zijn, zelfs de mooie kutjes

Shit!

Je hebt niets om te geven en het weinige dat je hebt is diefstal

vraag het leven

De opmerkingen over de snor, maar ben je afgevallen?

Verplettert hij zichzelf als acteur?

Dan komt er een dertigjarige op zoek naar degenen die huilen op zondagochtend

bloed poepen en mama aanroepen

En hij vestigt een theorie over het losknopen van de tweede knoop van het shirt

Alles veranderen.

Waar of niet?

Hij maakt vrienden die stiekem gluren terwijl hij zegt:

Ga naar haar "

En ik zeg tegen haar: "Je hebt niet één keer mijn leven gered, laat staan ​​de tweede"

En zonder iets te zeggen ging Livia weg

Zonder iets te weten zonder enige reden om herinnerd te worden

Ik had je zien kijken naar de aprilsneeuw op straat

Dan heb ik je nooit meer ontmoet

Misschien had ik voor altijd van je gehouden