Perso (CHECCO #4) - Lo Stato Sociale

Mi son perso verso casa

Dicendo che la vita, la vita è tutta qua

Tra qualche sogno, un po' d’amore e la felicità

Lascia stare che non riesco a respirare

Gli allarmi che risuonano come a volermi richiamare

Per dirmi: «Fai in fretta, te ne devi proprio andare»

Andare, sì, ma dove?

Che vorrei solo sprofondare

Poche leghe sotto il mare e mi vien voglia di fumare

Basta un’ora o poco più

Per un’ora o poco più

Lascia stare e vienimi a cercare

Tra l’angolo di un fiume una canzone da cantare

Cerco spranza da poter barattare

Con qualche foglio di giornale

Ed un bacio un po' volgare

E dirmi: «Non è male poter ricominciare»

Poter dirti: «Andiamo al mare»

Ho imparato a galleggiare

Per un’ora o poco più

Basta un’ora o poco più

Mi son perso verso casa

Dicendo che la vita, la vita è tutta qua

Con questo cuore in lamiera

Suono come un temporale

Sotto il letto mentre piove

Da un po' ho smesso di dormire

Dai che domani ritorna il sole

E magari insieme alla voglia di uscire

Basta un’ora o poco più

Per un’ora o poco più

Lascia stare e vienimi a cercare

Tra l’angolo di un fiume e una canzone da cantare

Cerco speranza da poter barattare

Con qualche foglio di giornale

Ed un bacio un po' volgare

E dirmi: «Non è male poter ricominciare»

Poter dirti: «Andiamo al mare»

Ho imparato a galleggiare

Per un’ora o poco più

Basta un’ora o poco più

Ik ben verdwaald op weg naar huis

Zeggen dat leven, het leven is hier allemaal

Tussen een paar dromen, een beetje liefde en geluk

Vergeet dat ik niet kan ademen

De alarmen die klinken alsof ze me terug willen bellen

Om me te zeggen: "Schiet op, je moet echt gaan"

Ga, ja, maar waar?

Dat ik gewoon zou willen zinken

Een paar mijl onder de zee en ik heb zin om te roken

Een uurtje of zo is genoeg

Voor een uur of zo

Laat het met rust en kom me zoeken

Een lied om te zingen op de hoek van een rivier

Ik ben op zoek naar spranza om te kunnen ruilen

Met een paar vellen krantenpapier

En een licht vulgaire kus

En vertel me: "Het is niet erg om opnieuw te kunnen beginnen"

Tegen jou kunnen zeggen: "Laten we naar de zee gaan"

Ik heb leren zweven

Voor een uur of zo

Een uurtje of zo is genoeg

Ik ben verdwaald op weg naar huis

Zeggen dat leven, het leven is hier allemaal

Met dit hart van plaatstaal

Klinkt als onweer

Onder het bed als het regent

Ik slaap al een tijdje

Kom op, morgen keert de zon terug

En misschien samen met het verlangen om uit te gaan

Een uurtje of zo is genoeg

Voor een uur of zo

Laat het met rust en kom me zoeken

Tussen de hoek van een rivier en een lied om te zingen

Ik ben op zoek naar hoop dat ik kan ruilen

Met een paar vellen krantenpapier

En een licht vulgaire kus

En vertel me: "Het is niet erg om opnieuw te kunnen beginnen"

Tegen jou kunnen zeggen: "Laten we naar de zee gaan"

Ik heb leren zweven

Voor een uur of zo

Een uurtje of zo is genoeg