Спрятав - Лион

Припев:

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

В этом огромном мире слишком много загадок,

Среди ее страниц я нахожу нас без закладок

Зачем помнить, зачем нужна нам эта память?

Если бы я мог забыть, все собрать и бросить в пламя…

Помню, как нашлись этим летом мы,

Переплелись пути яркими моментами,

Стали пленными, не заметив как это случилось,

На улицах Одессы завертелось-закрутилось.

Ты рассказала мне, что давно уже решила,

То, что я буду твоим, ну что же, так и было,

Я отдаю тебе сердце свое, вот, возьми,

Бери и у себя храни, только не урони.

Ты знаешь этот июль и это синее море.

Готов крутить воспоминания на повторе,

Столько боли, видно Боги завидуют нам,

И не собрать его даже по частям…

Припев:

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

А в это время ты кидалась на любого встречного,

Я знал об этом, обсуждать тут даже нечего,

Ты же помнишь, в мире нет ничего вечного,

И не спрашивай, зачем смотрю так недоверчиво.

Чуть не сошел с ума, об этом думая,

Как заблудившийся в море я жил маяк

После молнии будет гром — ведь намекали мне,

Но оно помнит, оно не камень ведь…

И снова это слово «несправедливо»,

Есть волны воспоминаний, и снова нежно несли нас

По аллеям, в то место веди нас,

Минус нервы, и неясно, постарел или вырос.

Помню твой запах, он манит, оставляет шлейфы,

А вдруг опять обманет, заставляя дрейфить,

Птицы высоко в небе, хочу с ними на юг,

Снова стою на краю, только теперь имя на Ю…

Припев:

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

Я поменяю свои слезы на смех,

Спрятал свое сердце от всех,

Спрятал свое сердце от всех,

Я поменяю свои слезы на смех…

Refrein:

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...

Er zijn te veel mysteries in deze uitgestrekte wereld,

Onder de pagina's vind ik ons ​​zonder bladwijzers

Waarom onthouden, waarom hebben we dit geheugen nodig?

Als ik het kon vergeten, verzamel alles en gooi het in de vlam...

Ik herinner me hoe we deze zomer vonden,

De paden verweven met heldere momenten,

Ze werden gevangenen zonder te merken hoe het gebeurde,

De straten van Odessa begonnen te draaien en te draaien.

Je vertelde me dat je al lang geleden een besluit had genomen

Dat ik de jouwe zal zijn, nou, zo was het

Ik geef je mijn hart, hier, neem het aan

Neem het mee en houd het bij je, maar laat het niet vallen.

Je kent deze juli en deze blauwe zee.

Klaar om de herinneringen op repeat te draaien

Zoveel pijn, je kunt zien dat de Goden jaloers op ons zijn,

En niet om het zelfs in delen te verzamelen ...

Refrein:

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...

En op dit moment wierp je jezelf op iedereen die je ontmoette,

Ik wist ervan, er valt hier niet eens iets te bespreken,

Weet je nog dat er niets eeuwigs in de wereld is,

En vraag me niet waarom ik er zo ongelovig uitzie.

Ik werd er bijna gek van als ik eraan dacht

Als verloren in de zee leefde ik in een vuurtoren

Na bliksem zal er donder zijn - ze hebben me tenslotte laten doorschemeren,

Maar het onthoudt, het is tenslotte geen steen...

En nogmaals dit woord "oneerlijk"

Er zijn golven van herinneringen, en weer zachtjes gedragen

Leid ons langs de steegjes naar die plek,

Minus de zenuwen, en het is niet duidelijk of hij oud of gegroeid is.

Ik herinner me je geur, het wenkt, verlaat treinen,

En plotseling zal hij opnieuw bedriegen, hem dwingen te drijven,

Vogels zijn hoog in de lucht, ik wil met ze naar het zuiden,

Ik sta weer op de rand, alleen is de naam nu Yu...

Refrein:

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen,

Verborg mijn hart voor iedereen

Verborg mijn hart voor iedereen

Ik zal mijn tranen verwisselen voor lachen...