Невесомость - Лион

В невесомости мы – осколки комет,

Что сгорают в пути, не долетев….

Перекрестки орбит, спутник Земли

Гравитации нет.

Жаль, не смогли

Там, где фонари укрыты слоем пыли,

Всем раздали роли, но его забыли

Лабиринты среди офисных растений

Он хотел быть добрым, но ведь люди это попросту не ценят,

Мимо пролетают “Мэрсы” и “Бэнтли”

Презентации, корпоративы, ивенты…

Очередное типичное утро:

В их руках он никто, тряпичная кукла

На этот раз он ей всё расскажет

Он не отложит всё на потом

Себе бы не поверил, что однажды

Свои чувства к ней он изложит письмом:

“Из твоих рук – я в открытый космос

По небосводу мимо облаков…”

Пока она читала эти строки

Он вышел через окно

В невесомости мы – осколки комет,

Что сгорают в пути, не долетев….

Перекрестки орбит, спутник Земли

Гравитации нет.

Жаль, не смогли

За каждой красотой скрывается и боль…

Это и есть любовь, если не слепой!

Тонкая грань между “святой” и “грешный”

(С этого момента её мир не будет прежним)

“Ты сместила с орбиты мою планету

Кометы оставят несколько меток моему небу…

В каждом из нас есть внеземные истоки

Ты - моё пространство.

Я - твой Стивен Хоккинг

Моя мечта с безумием на грани

Один единый поцелуй между двумя мирами

Небо манит… наполняется звездами

Мы небесные объекты, что не опознаны

- Тебе себя навязывать не буду

Я знаю, что у притяжения свои законы!

Я на тебя буду смотреть оттуда

Где Звезды водят свои хороводы

Мы с тобой встретимся на перекрестках

На Рубиконе галактических берегов

Твои глаза - бездонный колодец

С миллиардами миров… “

В невесомости мы – осколки комет,

Что сгорают в пути, не долетев….

Перекрестки орбит, спутник Земли

Гравитации нет.

Жаль, не смогли

In gewichtloosheid zijn we fragmenten van kometen,

Die branden onderweg, voordat hij bereikt ....

Kruispunt van banen, satelliet van de aarde

Er is geen zwaartekracht.

Sorry dat we niet konden

Waar de lantaarns bedekt zijn met een laag stof,

Iedereen kreeg rollen, maar hij werd vergeten

Labyrinten tussen kantoorplanten

Hij wilde aardig zijn, maar mensen waarderen het niet,

Marses en Bentleys vliegen voorbij

Presentaties, bedrijfsfeesten, evenementen…

Weer een typische ochtend

In hun handen is hij niemand, een lappenpop

Deze keer zal hij haar alles vertellen

Hij stelt het niet uit

Ik zou mezelf dat op een dag niet geloven

Hij uit zijn gevoelens voor haar in een brief:

"Uit jouw handen - ik ben in de ruimte"

Door de lucht langs de wolken…”

Terwijl ze deze regels aan het lezen was

Hij ging uit het raam

In gewichtloosheid zijn we fragmenten van kometen,

Die branden onderweg, voordat hij bereikt ....

Kruispunt van banen, satelliet van de aarde

Er is geen zwaartekracht.

Sorry dat we niet konden

Achter elke schoonheid schuilt pijn...

Dit is liefde, zo niet blind!

De dunne lijn tussen "heilig" en "zondig"

(Vanaf nu zal haar wereld niet meer hetzelfde zijn)

"Je hebt mijn planeet onttroond"

Kometen zullen een paar sporen achterlaten op mijn hemel...

Ieder van ons heeft een buitenaardse oorsprong

Jij bent mijn ruimte.

Ik ben jouw Stephen Hawking

Mijn droom met waanzin op de rand

Een enkele kus tussen twee werelden

De lucht wenkt ... gevuld met sterren

Wij zijn hemellichamen die niet geïdentificeerd zijn

- Ik zal mezelf niet aan je opdringen.

Ik weet dat aantrekkingskracht zijn eigen wetten heeft!

Ik zal vanaf daar naar je kijken

Waar de sterren hun rondedansen leiden

We ontmoeten elkaar op het kruispunt

Op de Rubicon van galactische kusten

Je ogen zijn een bodemloze put

Met miljarden werelden…”

In gewichtloosheid zijn we fragmenten van kometen,

Die branden onderweg, voordat hij bereikt ....

Kruispunt van banen, satelliet van de aarde

Er is geen zwaartekracht.

Sorry dat we niet konden