La mémoire dévêtue (en duo avec Julien Clerc) - Line Renaud, Julien Clerc

Ils m’en ont fait de toutes les couleurs, de toutes les douleurs

Ils me font rire quand je pleure, ils me font mourir quand ils meurent

Mes amis, mes amis et celui qui vient de natre, peut-tre?

Je sais bien qu' mon ge il ne va pas me rattraper la nage!

«Je sais, je sais» Tu peux m’chambrer, t’es pas l’premier!

Comme on a ri avec Thierry!

Mes amis, mes amis, les silencieux

Les haut-parleurs, les joueurs

Les tranquilles, les grands voyageurs immobiles

Ceux qui ont tout vu, ceux qui ont tout bu Et les beaux intellos qui sont tombs d’vlo

Mes amis, ceux que j’ai tant aims et ceux qui m’ont blesse

Infidles mais fidles revenant d’un coup d’aile, a n’existe pas?

Si, a existe!

Et l’ami inconnu, o est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu, la mmoire dvtue, la mmoire dvtue

Et les marrants, et les mchants

Souvent les mmes, ceux qui font mal parce qu’ils ont mal

Et vous mes artistes, mes amis, mes amis qui vivez

Ceux qui vivent toujours sur le qui-vive

Toujours une angine qui reste, une frangine qui part

Et les gays, mes amis souvent si gais, souvent si tristes

Nous, les artistes, «j'ai trop d' travail, j’ai pas d' travail»

Les beaux, les belles, les moins beaux, les moins que rien

Les moins que personne, ils naviguent l’estime

En haut en bas de l’affiche, ils disent «J'm'en fiche, j’m’en fous»

Ils naviguent la fatigue, plus un centime, le pire

Sur un quai de gare, plus un regard

La gueule de l’emploi sans emploi, a n’existe pas?

Si a existe!

Et l’ami inconnu, o est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu, la mmoire dvtue, la mmoire dvtue

Les copains, les copines, les petites sњurs

Les grands frres et les autres, quelquefois j’en ai marre.

Par exemple, de ceux qui en ont marre de moi

Mais je serais o?

Je serais qui?

Je serais comment sans vous?

Les perdus, les retrouvs, les fchs, les rconcilis

Mes amis de toutes les couleurs, de toutes les douleurs

Les grands cњurs et les moqueurs

Ceux qui m’ont blesse et ceux que j’ai tant aims

Infidles mais fidles revenant d’un coup d’aile

Avec Thierry, comme on a ri!

Ah bon, je te l’ai dj dit?

Tu peux m’chambrer, tu sais, t’es pas le premier, t’es pas l’dernier!

Et arrte de me dire «Quelle prsence tu as!»

Parfois, je le sais, quelle absence j’ai eue!

a n’existe pas?

Si, a existe!

Et l’ami inconnu, o est-il, que fait-il?

Dans l’oubli et tout nu, la mmoire dvtue, la mmoire dvtue.

Ze gaven me alle kleuren, alle pijnen

Ze maken me aan het lachen als ik huil, ze laten me sterven als ze sterven

Mijn vrienden, mijn vrienden en de pasgeborenen misschien?

Ik weet van mijn leeftijd dat hij me niet zal zien zwemmen!

"Ik weet het, ik weet het" Je kunt me in de war brengen, je bent niet de eerste!

Wat hebben we gelachen met Thierry!

Mijn vrienden, mijn vrienden, de stille

De sprekers, de spelers

De stille, de roerloze grote reizigers

Degenen die alles hebben gezien, degenen die alles hebben gedronken En de mooie nerds die van een fiets zijn gevallen

Mijn vrienden, degenen van wie ik zoveel hield en degenen die me pijn hebben gedaan

Ongelovigen maar getrouwen die terugkeren met een vleugelslag, bestaat dat niet?

Ja, een bestaat!

En de onbekende vriend, waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en spiernaakt, geheugen ontkleed, geheugen ontkleed

En de grappige en de slechte

Vaak dezelfde, degenen die pijn doen omdat ze pijn doen

En jullie mijn artiesten, mijn vrienden, mijn vrienden die leven

Degenen die altijd op hun hoede zijn

Altijd een zere keel die blijft, een zus die weggaat

En de homo's, mijn vrienden zijn vaak zo vrolijk, vaak zo verdrietig

Wij, de kunstenaars, "Ik heb te veel werk, ik heb geen werk"

Het mooie, het mooie, het minder mooie, het minder dan niets

Minder dan wie dan ook navigeren ze door achting

Op en neer op de poster zeggen ze: "Het kan me niet schelen, het kan me niet schelen"

Ze zeilen vermoeidheid, hoe meer een cent, hoe erger

Op een perron geen blik meer

Het gezicht van een baan zonder baan, bestaat dat niet?

Als er een bestaat!

En de onbekende vriend, waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en spiernaakt, geheugen ontkleed, geheugen ontkleed

Vriendjes, vriendinnen, zusjes

De grote broers en de anderen, soms word ik er ziek van.

Bijvoorbeeld van degenen die mij beu zijn

Maar waar zou ik zijn?

Wie zou ik zijn?

Hoe zou ik zijn zonder jou?

De verlorenen, de gevondenen, de bozen, de verzoenden

Mijn vrienden van alle kleuren, van alle pijnen

De grote harten en de spotters

Degenen die mij pijn hebben gedaan en degenen van wie ik zoveel hield

Ontrouw maar trouw terugkerend met een vleugelslag

Met Thierry, wat hebben we gelachen!

Oh, had ik het je al verteld?

Je kunt me een kamer geven, weet je, je bent niet de eerste, je bent niet de laatste!

En stop met me te vertellen "Wat een aanwezigheid heb je!"

Soms, ik weet het, wat een afwezigheid heb ik gehad!

bestaat niet?

Ja, een bestaat!

En de onbekende vriend, waar is hij, wat doet hij?

In vergetelheid en naakt, de herinnering uitgekleed, de herinnering uitgekleed.