Хоаким - LeTai

Мне не хватает времени ни на что

Из-за лени и безделия я его лишён

Мне говорят уже давно: расти надо

Меня прости, мама, но я прокрастинатор

И пускай в головах у нас free space

Кто-то не поймёт и скажет: «Слишком просто»

Но если для тебя это пустое место

Друг мой, для меня это свободный космос

Услышь же мой голос ты издалека

Мы будем летать, да в облаках

Выдели день, выдели два

Времени выдели ты под дела

Оно закидает всё под диван

Даже когда рвёт тетива

Много из тех, кому хорошо

В душе ненавидят свои тела

И каждый из нас, пусть пешеход

Водить бы хотел большой Кадиллак,

Но эта мелочь обрисована во мгле

Её оставишь ты навек и с ней останешься на дне

Это мой грех.

Мысли выедают нас до талого

Не найти врага страшнее, чем собственная голова

Я однажды узнаю по ритму её

И мы будем парить, а под нами — Париж и Нью-Йорк

Нам друг друга поможет найти этот мотив,

Но пока лишь мы делаем то, что должны, а не то, что хотим

Среди протоптанных троп или продавленных трав

В кругу реальных миров мы смотрим только в экран

На мир уже всё равно, кто-то сказал и был прав

Что есть романтика в метро, бро, но не с утра

Пить бы до дна, да на века

Слушать осенний бы джаз

Вечно в бегах, нас нарекают

Чтобы боролись за шанс

Не можем вдохнуть, давит дедлайн

Ищем, где место есть нам

Побудь же со мною, не уходи

Успеешь вернуться к делам

И каждый носится как белка в колесе

Никто не знает, как сейчас проголосует Колизей,

Но когда несчастье сеют, нас сгоняют с томным воем

Мы восстанем Одиссеем, колесо чьё рулевое

И каким не оказался бы мой путь длинным

Я лишиться не могу познанья всех тайн

Ни за что бы не поверил, что мы все пингвины

Что мы лишь птицы, которым не дано летать

Я однажды узнаю по ритму её

И мы будем парить, а под нами — Париж и Нью-Йорк

Нам друг друга поможет найти этот мотив,

Но пока лишь мы делаем то, что должны, а не то, что хотим

Ik heb nergens tijd voor

Door luiheid en luiheid ben ik ervan beroofd

Er is mij al heel lang verteld: je moet groeien

Vergeef me, mam, maar ik ben een uitsteller

En laten we vrije ruimte in ons hoofd hebben

Iemand zal het niet begrijpen en zeggen: "Te simpel"

Maar als dit een lege plek voor je is

Mijn vriend, voor mij is het vrije ruimte

Hoor mijn stem jij van ver

We zullen vliegen, ja in de wolken

Kies een dag, kies er twee

Reserveer tijd voor zaken

Het gooit alles onder de bank

Zelfs als de snaar breekt

Veel van degenen die het goed hebben

In hun hart haten ze hun lichaam

En ieder van ons, laat de voetganger

Ik zou graag in een grote Cadillac willen rijden,

Maar dit kleine ding is in de mist geschetst

Je zal haar voor altijd verlaten en onderaan bij haar blijven

Dit is mijn zonde.

Gedachten eten ons tot op het bot

Vind geen vijand erger dan je eigen hoofd

Ik zal het op een dag herkennen aan zijn ritme

En we zullen stijgen, en onder ons zijn Parijs en New York

We helpen elkaar om dit motief te vinden,

Maar voorlopig doen we alleen wat we moeten, en niet wat we willen

Tussen platgetreden paden of verpletterd gras

In de cirkel van echte werelden kijken we alleen naar het scherm

De wereld kan het niet meer schelen, zei iemand en had gelijk

Wat is romantiek in de metro, bro, maar niet in de ochtend?

Drink to the bottom, ja al eeuwenlang

Luister naar herfstjazz

Voor altijd op de vlucht, bellen ze ons

Om te vechten voor een kans

We kunnen niet ademen, de deadline dringt

We zoeken waar we een plek hebben

Blijf bij me, ga niet weg

Kun je weer aan het werk

En iedereen rent als een eekhoorn in een wiel

Niemand weet hoe het Colosseum nu zal stemmen,

Maar als ongeluk wordt gezaaid, worden we weggejaagd met een loom gehuil

We zullen opstaan ​​als Odysseus, wiens wiel wordt bestuurd

En hoe lang mijn pad ook zou zijn

Ik kan de kennis van alle geheimen niet verliezen

Ik zou nooit geloven dat we allemaal pinguïns zijn

Dat we gewoon vogels zijn die niet kunnen vliegen

Ik zal het op een dag herkennen aan zijn ritme

En we zullen stijgen, en onder ons zijn Parijs en New York

We helpen elkaar om dit motief te vinden,

Maar voorlopig doen we alleen wat we moeten, en niet wat we willen