Leïla - Les Negresses Vertes

Bonheur sombre voile nos yeux

Un genre obscure et merveilleux

Las, nos deux corps ne sont qu’une ombre

Ils sont lovés dans la pénombre

Pourtant voici l’ultime nuit

Où le désir nous réunit

Entends monter ce chant étrange

Lui seul m’obsède et me dérange

Le jour se lève et je m’enfuis

Je sens sur nous un oeil étrange

Il nous observe et nous dérange

Si nous aimer est interdit

Que reste-t-il de notre vie?

Leila Leila

Souvenir de nos nuits blondes

Semble aujourd’hui au bout du monde

Et nos deux corps dans la pénombre

Evanouis perdus dans l’ombre

Seul sur nos lèvres désormais

Passent en silence nos regrets

Donker geluk versluiert onze ogen

Een donker en prachtig genre

Helaas, onze twee lichamen zijn slechts een schaduw

Ze zijn opgerold in het donker

Maar hier is de laatste nacht

waar verlangen ons verenigt

Hoor dat vreemde lied opkomen

Hij alleen is geobsedeerd en stoort me

Dag pauze en ik ren weg

Ik voel een vreemd oog op ons

Hij kijkt naar ons en valt ons lastig

Als het verboden is om van ons te houden

Wat blijft er over van ons leven?

Leila Leila

Herinnering aan onze gouden nachten

Lijkt aan het einde van de wereld vandaag

En onze twee lichamen in het donker

Flauwgevallen verloren in de schaduw

Alleen op onze lippen nu

Geef in stilte onze spijt door