Le combat ordinaire - Les Fatals Picards

Huit heures par jour vissé à ma machine

Une vie transparente soudée à mon usine

La casquette de travers, j’avais la classe ouvrière

C'était toute ma vie, mon droit à la misère

Jusqu'à cette lettre qui dit: «encore merci»

C’est ça ou RMI dans un faubourg de Varsovie

J’ai rien contre la Pologne à part peut-être un pape ou deux

Mais dans ma ville du nord le gris du décor est plus bleu

Mais je me connais je lâcherai pas l’affaire

Je vais piquet de grève comme on pique une colère

Plus têtu que tous les Vieil homme et la mer

Pour que continue le combat ordinaire

Si mon vieux me voyait il serait fier de moi

Lui qui était communiste comme on porte une croix

S’il existe un Dieu pour les mineurs syndicalistes

J’espère qu’au paradis les anges sont un peu marxistes

Chez nous le chômage fait partie de la famille

Comme l’amiante, l’oubli, la silicose et les terrils

Quantités négligeables dont la vie ne tient qu'à un fil

Certains soignent la peur du vide à coup de 21 avril

Mais je me connais je lâcherai pas l’affaire

Je vais piquet de grève comme on pique une colère

Plus têtu que tous les Vieil homme et la mer

Pour que continue le combat ordinaire

Moi je sais planter des clous

Moi je sais rester debout

Moi je sais souder à l’arc

Moi je n’ai jamais le trac

Moi je sais la peur du vide

Moi je n’ai pas pris une ride

Moi je sais toucher le fond

Et j’ai du charbon sur mon front

Moi je sais lever le poing

Moi je n’oublie jamais rien

Moi je sais rester humain

Moi je sais toujours d’où je viens

Moi j’ai le sens du combat

Moi j’ai des cales sur mes doigts

Moi j’ai toujours mes mains d’or

Moi je voudrais vivre encore

Moi j’ai plus de cinquante piges

Moi je n’ai jamais le vertige

Moi je sais rester de glace

Devant le temps qui m’efface

Et je me connais je lâcherai pas l’affaire

Je vais piquet de grève comme on pique une colère

Plus têtu que tous les Vieil homme et la mer

Pour que continue le combat ordinaire

Acht uur per dag vastgeschroefd aan mijn machine

Een transparant leven gelast aan mijn fabriek

Kap scheef, ik was arbeidersklasse

Het was mijn hele leven, mijn recht op ellende

Tot deze brief waarin staat: "Nogmaals bedankt"

Het is dat of KMI in een buitenwijk van Warschau

Ik heb niets tegen Polen, behalve misschien een paus of twee

Maar in mijn noordelijke stad is het grijs van het landschap blauwer

Maar ik weet van mezelf dat ik niet zal opgeven

Ik zal piket als een driftbui

Koppiger dan alle Old Man and the Sea

Om het gewone gevecht voort te zetten

Als mijn vader me zou zien, zou hij trots op me zijn

Hij die een communist was als een kruis

Als er een God is voor vakbondsmijnwerkers

Ik hoop dat de engelen in de hemel een beetje marxistisch zijn

Bij ons hoort werkloosheid bij het gezin

Zoals asbest, vergetelheid, silicose en hopen

Verwaarloosbare hoeveelheden waarvan het leven aan een zijden draadje hangt

Sommigen behandelen de angst voor leegte met 21 april

Maar ik weet van mezelf dat ik niet zal opgeven

Ik zal piket als een driftbui

Koppiger dan alle Old Man and the Sea

Om het gewone gevecht voort te zetten

Ik weet hoe ik nagels moet rijden

ik weet hoe ik moet staan

Ik weet hoe ik moet booglassen

Ik heb nooit plankenkoorts

Ik ken de angst voor leegte

Ik ben niet een beetje ouder geworden

Ik weet hoe ik een dieptepunt moet bereiken

En ik heb kolen op mijn voorhoofd

Ik weet hoe ik mijn vuist moet opheffen

ik vergeet nooit iets

Ik weet hoe ik mens moet blijven

Ik weet altijd waar ik vandaan kom

Ik heb het gevoel van de strijd

Ik heb wiggen op mijn vingers

Ik heb nog steeds mijn gouden handen

Ik zou graag weer willen leven

Ik, ik ben meer dan vijftig jaar oud

Ik word nooit duizelig

Ik weet hoe ik het koud moet houden

Voor de tijd die mij wist

En ik weet van mezelf dat ik niet zal laten gaan

Ik zal piket als een driftbui

Koppiger dan alle Old Man and the Sea

Om het gewone gevecht voort te zetten