Ты не уйдёшь - Леонид Агутин

Непростительно не похожи мы

На тех, кого дороже на нам свете нет.

Мы готовы их держать в заложниках,

Но не готовы сами ими быть в ответ.

А когда возникнут сомнения,

Что живем мы как-то неправильно, —

Разве хоть кто скажет себе?

Я не помню суть Мироздания,

Я не вижу цели, но верю только тебе!

Только тебе!

Припев:

Так беспокойно, вот здесь, в области сердца боль.

Это плохая месть, и это — не наша роль.

Что-то печет прям внутри, как под лопаткой нож.

Я не открою дверь, ты не уйдешь!

Ты — не уйдешь…

Независомо от сознания,

Беглая, порочная приходит мысль.

Мы хотели бы лишь незнания —

Знания убивают и бросают ввысь!

А когда мы станем последними,

Что живут на этом Свете не веря в себя —

Как в розу ветров.

Мы поднимем себя над стенами,

И отпустим в небо тысячи дурацких на вид

Воздушных шаров!

Припев:

Так беспокойно, вот здесь, в области сердца боль.

Это плохая месть, и это — не наша роль.

Что-то печет прям внутри, как под лопаткой нож.

Я не открою дверь, ты не уйдешь!

Ты — не уйдешь…

Так беспокойно, вот здесь, в области сердца боль.

Это плохая месть, и это — не наша роль.

Что-то печет прям внутри, как под лопаткой нож.

Я не открою дверь, ты не уйдешь!

Я не открою дверь, ты не уйдешь!

Ты не уйдешь!

We zijn onvergeeflijk anders

Voor degenen die ons dierbaarder zijn in de wereld.

We zijn klaar om ze te gijzelen,

Maar ze zijn niet klaar om hen zelf te zijn als reactie.

En als er twijfels ontstaan

Dat we op de een of andere manier verkeerd leven, -

Zegt iemand zelfs tegen zichzelf?

Ik herinner me de essentie van het universum niet,

Ik zie het doel niet, maar ik geloof alleen in jou!

Alleen jij!

Refrein:

Zo rusteloos, hier, in de regio van het hart, pijn.

Dit is slechte wraak, en dit is niet onze rol.

Er bakt iets van binnen, zoals een mes onder het schouderblad.

Ik doe de deur niet open, jij gaat niet weg!

Je gaat niet weg...

Ongeacht het bewustzijn

Een vluchtige, wrede gedachte komt.

We willen alleen onwetendheid -

Kennis doodt en gooit je overhoop!

En als we de laatste zijn

Die in deze wereld leven zonder in zichzelf te geloven -

Als een windroos.

We zullen onszelf boven de muren verheffen,

En we zullen duizenden dwaas uitziende mensen de lucht in sturen

Ballonnen!

Refrein:

Zo rusteloos, hier, in de regio van het hart, pijn.

Dit is slechte wraak, en dit is niet onze rol.

Er bakt iets van binnen, zoals een mes onder het schouderblad.

Ik doe de deur niet open, jij gaat niet weg!

Je gaat niet weg...

Zo rusteloos, hier, in de regio van het hart, pijn.

Dit is slechte wraak, en dit is niet onze rol.

Er bakt iets van binnen, zoals een mes onder het schouderblad.

Ik doe de deur niet open, jij gaat niet weg!

Ik doe de deur niet open, jij gaat niet weg!

Je gaat niet weg!