Как не думать о тебе - Леонид Агутин, Анжелика Варум

Как не думать о тебе?

Думать о тебе больше не могу.

Что мне делать без тебя?

Без тебя тоска совсем.

День нежданной теплотой

Вешнею водой смоет радугу,

И заполнить пустоту

Я больше не могу никем.

Как не плакать о тебе, неблагодарных слёз.

Но они опять текут, хоть я их не стыжусь.

В непослушной голове только один вопрос —

Если мама позвонит, что же я ей скажу.

Как не хочется скучать,

Хочется скучать, но не по тебе.

Невозможно оправдать

Эту пустоту внутри.

День нежданной теплотой

Так меня обнял, детство на дворе.

Только больше быть одной

Не могу, душа — замри.

Как не плакать о тебе, неблагодарных слёз.

Но они опять текут, хоть я их не стыжусь.

В непослушной голове только один вопрос —

Если мама позвонит, что же я ей скажу.

Не годами ли оно создано,

Это было или нет, может быть.

Или рано говорить, поздно ли,

Или надо объяснять, воду лить.

Некому да собирать камни те,

Никому не сочинить оду им,

Невозможно выживать в пустоте,

Для кого-то перестать быть родным.

Как не плакать о тебе, неблагодарных слёз.

Но они опять текут, хоть я их не стыжусь.

В непослушной голове только один вопрос —

Если мама позвонит, что же я ей скажу.

Hoe niet aan jou te denken?

Ik kan niet meer aan je denken.

Wat kan ik zonder jou?

Het is heel triest zonder jou.

Een dag van onverwachte warmte

Bronwater zal de regenboog wegspoelen,

En vul de leegte

Ik kan niemand meer zijn.

Hoe niet te huilen voor jou, ondankbare tranen.

Maar ze stromen weer, al schaam ik me er niet voor.

In een ondeugend hoofd, slechts één vraag -

Als mijn moeder belt, wat zal ik haar dan zeggen.

Hoe je je niet wilt vervelen

Ik wil je missen, maar niet voor jou.

Onmogelijk te rechtvaardigen

Deze leegte van binnen.

Een dag van onverwachte warmte

Dus omhelsde hij me, jeugd in de tuin.

Gewoon meer om alleen te zijn

Ik kan niet, mijn ziel - bevriezen.

Hoe niet te huilen voor jou, ondankbare tranen.

Maar ze stromen weer, al schaam ik me er niet voor.

In een ondeugend hoofd, slechts één vraag -

Als mijn moeder belt, wat zal ik haar dan zeggen.

Is het niet door de jaren heen gemaakt?

Het was of het was niet, misschien.

Of is het te vroeg om te zeggen, is het te laat,

Of je moet het uitleggen, giet water.

Er is niemand om die stenen te verzamelen

Niemand kan een ode aan hen componeren,

Kan niet overleven in de leegte

Voor iemand om te stoppen met autochtoon te zijn.

Hoe niet te huilen voor jou, ondankbare tranen.

Maar ze stromen weer, al schaam ik me er niet voor.

In een ondeugend hoofd, slechts één vraag -

Als mijn moeder belt, wat zal ik haar dan zeggen.