Птица чёрная - Леонид Агутин

Что тебя зовет в дорогу,

Собирая понемногу,

Годы, версты, километры пути,

Что тебя несет и держит,

Что маячит, еле брезжит,

Тянет от порога, до вечности.

Еще не света, не зари,

Ослепшие фонари,

Чередой мелькают дни в окне,

Как пятна на луне,

Как пятна на луне.

Что ее несет по свету,

Кто такая птица эта,

Словно бы душа, на век, обреченная,

Что ее к тебе приводит,

И зачем тебя находит,

Как немой укор, птица черная.

Одна на веки вечные,

Судьба быстротечная,

Как этот день,

Как миг сама с собой,

Промчит перед тобой,

Промчит перед тобой.

Бывает страх, заполнит пустоту,

Придешь во тьмах, стоишь один на мосту,

Она летит, затмив собою свет,

А ты молчишь в ответ.

Она всегда совершенно спокойна,

Она не кричит и наружу не рвется,

И если ее попросить, с подоконника она улетит,

И даже не обернется,

Она чем-то заряжена изнутри,

Она смотрит вглубь твоего устремления,

Если можешь смотреть в ее глаза, то смотри,

Если хочешь забыть ее, то это самое время.

Зима на белом черная,

Как мысль изреченная,

Она тебя пытается прочесть,

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Зима на белом черная,

Как мысль изреченная,

Она тебя пытается прочесть,

Ты кто?

Зачем ты здесь?

Бывает страх, заполнит пустоту,

Придешь во тьмах, стоишь один на мосту,

Она летит, затмив собою свет,

Ты спишь, тебя здесь нет.

Wat roept je op de weg?

Beetje bij beetje verzamelen

jaren, mijlen, kilometers,

Wat draagt ​​en houdt je vast

Wat opdoemt, glimt nauwelijks,

Trekt van de drempel, tot in de eeuwigheid.

Het is nog geen licht, het is nog geen dageraad,

geblindeerde lantaarns,

Dagen flitsen voorbij in een raam,

Zoals vlekken op de maan

Zoals vlekken op de maan.

Wat haar over de hele wereld voert,

Wie is deze vogel?

Alsof de ziel, voor altijd gedoemd,

Wat brengt haar bij jou

En waarom vindt hij jou?

Als een stom verwijt, een zwarte vogel.

Een voor altijd en altijd

Het lot is vluchtig

Zoals deze dag

Even een momentje met zichzelf

Gaat voor je voorbij

Loopt voor je uit.

Angst vult de leegte

Je komt in de duisternis, je staat alleen op de brug,

Ze vliegt, het licht verduisterend,

En je zwijgt in reactie.

Ze is altijd volkomen rustig.

Ze schreeuwt niet en haast zich niet naar buiten,

En als je het haar vraagt, vliegt ze weg van de vensterbank,

En zal zich niet eens omdraaien

Ze zit vol met iets van binnen

Ze kijkt diep in je ambitie

Als je in haar ogen kunt kijken, kijk dan

Als je haar wilt vergeten, dan is dit het moment.

Winter op wit is zwart,

Als een gedachte uitgedrukt

Ze probeert je te lezen

Wie ben jij?

Waarom ben je hier?

Wie ben jij?

Waarom ben je hier?

Winter op wit is zwart,

Als een gedachte uitgedrukt

Ze probeert je te lezen

Wie ben jij?

Waarom ben je hier?

Angst vult de leegte

Je komt in de duisternis, je staat alleen op de brug,

Ze vliegt, het licht verduisterend,

Je slaapt, je bent niet hier.