Последний день в году - Леонид Агутин

Как тебя зовут, белая акация

Так мимо нас бегут и мелькают станции метро

Белые фонари

Неба нету туч, мы годами годами проделали маршрут

Между переходами шатров

Сколько проспали снов, не сказали столько слов.

Припев:

Как тебя зовут, кто тебя зовет

Объявляя выход-вход, как назло

Последний день в году, последний беглый взгляд

Как можно просто так, уйти и никогда не посмотреть назад

Последний первый день, последний первый раз

Как можно просто так, уйти и не сказать хотя бы двух, трех фраз

Хотя бы двух, трех фраз.

Как тебя найти, в разноцветных линиях

Запутались пути и нельзя по имени назвать

Хитросплетения дорог

Сколько раз в году, двери открываются

И я уже не жду, это повторяется опять

Вечное Дежа вю, я не знаю как еще сказать.

Wat is je naam, witte sprinkhaan?

Dus metrostations rennen en flitsen langs ons heen

witte lantaarns

Er zijn geen wolken aan de lucht, we hebben de route al jaren afgelegd

Tussen passages van tenten

Hoeveel dromen we sliepen, we zeiden niet zoveel woorden.

Refrein:

Wat is je naam, wie belt je?

Exit-entry verklaren, zoals geluk zou hebben

Laatste dag van het jaar, laatste blik

Hoe kun je gewoon weglopen en nooit meer achterom kijken?

Laatste eerste dag, laatste eerste keer

Hoe kun je gewoon weggaan en niet minstens twee of drie zinnen zeggen?

Minstens twee of drie zinnen.

Hoe je te vinden, in kleurrijke lijnen

De paden zijn verward en het is onmogelijk om bij naam te noemen

De fijne kneepjes van wegen

Hoe vaak per jaar gaan deuren open?

En ik wacht niet meer, het herhaalt zich weer

Eeuwig déja vu, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.