Каких-то тысяча лет - Леонид Агутин

Ты ждала меня тысячу лет,

Каждый день ты считала года,

Не познав, что такое «Нет»,

Не поняв, что такое «Да».

Оставалась, как утренний свет,

Я пришёл через десять веков,

И ушёл навсегда через день,

Ты не знала, что верить легко.

И не верила в близость людей,

Мы были близко и так далеко.

Припев:

Нет меня, я ветром был в душе твоей,

Тайным, незаметным в парусах кораблей,

Ветреною сказкой был рождён на свет,

Может не напрасно ждала ты тысячу лет.

Каких-то тысячу лет.

Каких-то тысячу лет.

Ты ждала меня ранней весной,

Но, поливая цветы на окне,

Расставаясь навечно со мной,

Оставалась одна в тишине.

И осталась молитвой ночной.

Припев:

Нет меня, я ветром был в душе твоей,

Тайным, незаметным в парусах кораблей,

Ветреною сказкой был рождён на свет,

Может не напрасно каких-то тысячу лет.

Нет меня, я ветром был в душе твоей,

Тайным, незаметным в парусах кораблей,

Ветреною сказкой был рождён на свет,

Может не напрасно каких-то тысячу лет,

Каких-то тысячу лет, каких-то тысячу лет,

Каких-то тысячу лет.

Je wacht al duizend jaar op me

Elke dag telde je de jaren

Niet weten wat "Nee" is,

Niet begrijpen wat "Ja" is.

Blijf als het ochtendlicht

Ik kwam na tien eeuwen,

En voor altijd vertrokken in een dag,

Je wist niet dat het gemakkelijk te geloven was.

En geloofde niet in de nabijheid van mensen,

We waren dichtbij en zo ver.

Refrein:

Er is geen ik, ik was de wind in je ziel,

Geheim, onzichtbaar in de zeilen van schepen,

Een winderig sprookje werd geboren in de wereld,

Misschien heb je niet tevergeefs duizend jaar gewacht.

Een paar duizend jaar.

Een paar duizend jaar.

Je wachtte op me in het vroege voorjaar,

Maar de bloemen op het raam water gevend,

Voor altijd afscheid van mij,

Ze bleef alleen in stilte.

En bleef een gebed 's nachts.

Refrein:

Er is geen ik, ik was de wind in je ziel,

Geheim, onzichtbaar in de zeilen van schepen,

Een winderig sprookje werd geboren in de wereld,

Misschien niet tevergeefs een paar duizend jaar.

Er is geen ik, ik was de wind in je ziel,

Geheim, onzichtbaar in de zeilen van schepen,

Een winderig sprookje werd geboren in de wereld,

Misschien niet tevergeefs enkele duizenden jaren,

Een paar duizend jaar, een paar duizend jaar

Een paar duizend jaar.