Две минуты жизни - Леонид Агутин

Мнимые годы, белые воды, да в непогоду

Серое небо на паперти и тихо горит свет изнутри.

А мы у порога, та ли дорога, ещё бы немного

Стоило мне бы с ума сойти, но никому не говори.

Жаль, мне тебя не понять, но так хочется жить.

Помоги мне дышать.

Две минуты жизни на краю -

Больше, чем я верил в боль твою.

Закрывая в окнах ставни сна -

Ты не думай то, что ты одна.

А за горизонтом, розовым зонтом

Позднее солнце будто исчезнет, отключится.

Братья мои, сестры мои - оглянитесь назад,

Ведь вперед заглянуть не получится -

Заново мир не сотворить!

Жаль, ты не можешь понять -

Я тебя не искал, это выше меня.

Две минуты жизни на краю -

Больше, чем я верил в боль твою.

Закрывая в окнах ставни сна -

Ты не думай то, что ты одна;

Ты одна…

Жаль, мне тебя не понять, но так хочется жить.

Помоги мне дышать.

Две минуты жизни на краю -

Больше, чем я верил в боль твою.

Закрывая в окнах ставни сна -

Ты не думай то, что ты одна;

Ты одна…

Denkbeeldige jaren, wit water, ja bij slecht weer

De grijze lucht op de veranda en het licht van binnen brandt rustig.

En we zijn op de drempel, of de weg, een beetje meer

Ik zou gek moeten worden, maar vertel het aan niemand.

Het spijt me dat ik je niet kan begrijpen, maar zo wil ik leven.

Help me ademen.

Twee minuten leven op het randje -

Meer dan ik geloofde in jouw pijn.

Het sluiten van de luiken van de slaap in de ramen -

Denk niet dat je alleen bent.

En achter de horizon, een roze paraplu

Later lijkt de zon te verdwijnen, uit te schakelen.

Mijn broers, mijn zussen, kijk terug

Vooruitkijken werkt immers niet -

Schep de wereld niet opnieuw!

Jammer dat je het niet kunt begrijpen

Ik heb je niet gezocht, het is boven mij.

Twee minuten leven op het randje -

Meer dan ik geloofde in jouw pijn.

Het sluiten van de luiken van de slaap in de ramen -

Je denkt niet dat je alleen bent;

Je bent alleen…

Het spijt me dat ik je niet kan begrijpen, maar zo wil ik leven.

Help me ademen.

Twee minuten leven op het randje -

Meer dan ik geloofde in jouw pijn.

Het sluiten van de luiken van de slaap in de ramen -

Je denkt niet dat je alleen bent;

Je bent alleen…