Dort und Hier - Leichenwetter

Ja, wir werden sein und uns erkennen,

Nicht mehr machtlos zueinander brennen.

Dumpfer Druck von Unempfindlichkeiten

Dünkt uns dann der Kuß der Erdenzeiten.

Wir erwachen weinend aus dem Wahne,

Daß die Leiber Lust sind, die Organe.

Uns erschüttert trunkene Erfahrung:

Nur die Flamme lebt, nicht ihre Nahrung.

Hier berühr ich dich.

Dort wird gelingen,

Flamme, daß wir Flammen uns durchdringen.

Und ich brenne tief, was wir hier litten,

Dort im Geisterkuß dir abzubitten.

Ja, we zullen elkaar zijn en kennen

Niet meer machteloos naar elkaar branden.

Doffe druk van ongevoeligheid

Dan lijkt ons de kus van aardse tijden.

We worden huilend wakker van de waanvoorstelling

Dat de lichamen genot zijn, de organen.

We worden opgeschrikt door een dronken ervaring:

Alleen de vlam leeft, niet zijn voedsel.

Hier raak ik je aan.

Het zal lukken

Vlam die wij vlammen doordringen elkaar.

En ik verbrand diep wat we hier hebben geleden,

Daar in de spookkus om je excuses aan te bieden.