Игра - Ледоход

Я ни поэт, ни певец, ни артист.

Здесь без меня наследили сполна.

Я сорванный ветром сентябрьский лист.

Я полная странствий немая волна.

От лживости стен сжимается грудь.

От девственных звёзд оголяется кровь.

И каждый, вступая в эту игру,

Ставит на кон Свободу-Любовь.

Можно любить, смиряя свой пыл.

Можно, сгорая во имя огня.

Не важно, куда и зачем я приплыл.

Важно лишь то, что манит меня.

А манит всё тот же бессмертный рассвет

Над океаном, где тронулся лёд.

Я ни артист, ни певец, ни поэт.

И даже не птица - я чистый полет.

Не стоит решать, кто из нас прав.

Безумная ясность, ясная ложь.

Я прячу заветную карту в рукав,

Прошу, отойди.

Заслоняешь мне дождь.

Ik ben noch een dichter, noch een zanger, noch een kunstenaar.

Hier, zonder mij, hebben ze volledig geërfd.

Ik ben een septemberblad geplukt door de wind.

Ik ben een dolende, stomme golf.

Door de valsheid van de muren krimpt de kist.

Bloed wordt blootgesteld aan maagdelijke sterren.

En iedereen, die dit spel betreedt,

Zet op de lijn Vrijheid-Liefde.

Je kunt liefhebben, je hartstocht vernederen.

Dat kan, branden in de naam van vuur.

Het maakt niet uit waar en waarom ik zeilde.

Het gaat erom wat mij aantrekt.

En dezelfde onsterfelijke dageraad lonkt

Over de oceaan waar het ijs is gebroken.

Ik ben geen artiest, geen zanger of dichter.

En zelfs geen vogel - ik ben een schone vlucht.

We hoeven niet te beslissen wie van ons gelijk heeft.

Gekke duidelijkheid, duidelijke leugens.

Ik verberg de dierbare kaart in mijn mouw,

Ga alsjeblieft weg.

Blokkeer de regen voor mij.