Феникс - Ледоход

Я по дворам шёл, жёг тополиный пух.

Люблю смотреть, как он, сгорая, набирает скорость.

А на заре пробил набат, и промолчал петух.

Я не заметил, как вспыхнул весь город.

Как за ворота со дворов водовороты гари.

Гори-гори Ясность, чтобы не погасла!

Я взял гитару и в ветер обратил удары,

Чтобы раздуть пламя, отдаться его власти.

Но дым вместо облаков.

Вместо звёзд - пепел.

И солнце тлеет угольком, греет еле-еле.

Вокруг сгоревшей ели, осиротевши дети

В нарядах яркой жизни водят хоровод смерти.

Сгорают мосты и мне некуда деться.

Я обнял тебя, но твое тело - раскаленный нож.

Я держу на ладонях горящее сердце.

А с неба падает, падает керосиновый дождь.

Я вдоль дорог шёл, пел да был весел.

И на асфальте поджигал бензиновые лужи.

И на огне гадал - я ряжен или сужен.

А с неба плакал соловей своей горючей песней.

Моей веселой песней, моей последней песней,

Моей несчастной песней, но самой честной песней

О землю бьются слёзы и обжигает пятки,

И я танцую танго, танцуй со мною вместе.

Не важно чувство ритма, не важно чувство такта,

Когда зальётся соловей своей привольной песней.

Да ты не думай, ты танцуй, танцуй, танцуй танго.

Гори со мной вместе!

Поверь мне, я - феникс.

Сгорают мосты и нам некуда деться.

Я обнял тебя, но твое тело - раскаленный нож.

Я держу на ладонях горящее сердце.

А с неба падает, падает керосиновый дождь.

Ik liep door de werven, verbrande populierenpluis.

Ik hou ervan om naar hem te kijken, opbranden, snelheid oppikken.

En bij het ochtendgloren ging het alarm af, en de haan zweeg.

Ik merkte niet hoe de hele stad in vlammen opging.

Als draaikolken van brandend door de poorten vanaf de werven.

Burn-burn Duidelijkheid, om niet uit te gaan!

Ik nam de gitaar en draaide de slagen in de wind,

Geef je over aan zijn kracht om de vlam aan te wakkeren.

Maar rook in plaats van wolken.

As in plaats van sterren.

En de zon smeult als kolen, warmt nauwelijks op.

Rond de verbrande spar, weeskinderen

In de outfits van een helder leven leiden ze een ronde dans van de dood.

Bruggen branden en ik kan nergens heen.

Ik omhelsde je, maar je lichaam is een heet mes.

Ik heb een brandend hart in mijn handen.

En uit de lucht valt, valt kerosineregen.

Ik liep langs de wegen, zong en was vrolijk.

En op het trottoir werden benzineplassen in brand gestoken.

En ik vroeg me af op het vuur - ik ben gekleed of versmald.

En vanuit de lucht huilde de nachtegaal met zijn brandende lied.

Mijn vrolijke lied, mijn laatste lied

Mijn ongelukkige lied, maar het meest eerlijke lied

Tranen slaan op de grond en branden op de hielen,

En ik dans tango, dans met mij.

Het gevoel voor ritme is niet belangrijk, het gevoel voor tact is niet belangrijk,

Wanneer de nachtegaal zich vult met zijn gratis lied.

Denk niet, je danst, danst, dans tango.

Brand met mij!

Geloof me, ik ben een feniks.

Bruggen branden en we kunnen nergens heen.

Ik omhelsde je, maar je lichaam is een heet mes.

Ik heb een brandend hart in mijn handen.

En uit de lucht valt, valt kerosineregen.