Дай Бог - Ледоход

Согрей мои пальцы, чтобы я смог доиграть.

Рубцуй мою душу, чтобы мне громче запеть.

Всели в меня веру, чтоб было за что воевать.

Останься со мной, чтоб было за что умереть.

В городе так мало тех, кто смотрит на небо.

Толпы плетутся, взглядом сжирая асфальт.

Лишь пара любимых и крохи вечного хлеба.

Прочее больше не важно, да как-то не жаль.

Прочее как-то не жаль, да что мне жалеть?

Мой друг пьет залпом моря и я вместе с ним.

Мой друг, улыбаясь, ложится под звёздную плеть.

Нам обжигает головы огненный нимб.

Ведь молодость - это причина вырваться прочь,

Не прятать глаза от туманного взгляда судьбы.

Молодость - это причина вырваться в ночь,

Закутать сердца в тишину, в дыма клубы.

А утром в городе вспенится шумная блядь

И грязными лапами стащит меня за собой.

Лишь вечером весь окровавленный брошусь домой,

Чтобы выстрадать пальцами то, чем буду влюблять.

Но я готов отказаться от всех написанных слов,

От жажды быть ярким огнем среди темноты.

Я бы смог усмирить свой страстно-пламенный рёв -

Дай Бог полюбить, не думая, любишь ли ты.

Дай Бог полюбить, не думая, любишь ли ты.

Дай Бог полюбить, не думая, любишь ли ты.

Дай Бог.

Verwarm mijn vingers zodat ik het spel kan afmaken.

Maak littekens in mijn ziel zodat ik luider kan zingen.

Heeft me geloof bijgebracht, zodat er iets was om voor te vechten.

Blijf bij me zodat er iets is om voor te sterven.

Er zijn zo weinig mensen in de stad die naar de lucht kijken.

Menigten sjokken voort en slurpen met hun ogen over het asfalt.

Alleen een paar dierbaren en kruimels eeuwig brood.

De rest is niet meer belangrijk, maar op de een of andere manier is het niet jammer.

De rest is op de een of andere manier niet jammer, maar waar moet ik spijt van hebben?

Mijn vriend drinkt in een teug van de zee en ik ben bij hem.

Mijn vriend gaat glimlachend onder de sterrenzweep liggen.

Een vurige halo brandt ons hoofd.

Omdat jeugd een reden is om weg te komen

Verberg je ogen niet voor de mistige blik van het lot.

Jeugd is de reden om uit te breken in de nacht

Wikkel harten in stilte, in rookwolken.

En 's morgens schuimt een luidruchtige hoer in de stad

En met vuile poten sleept hij me achter zich aan.

Alleen 's avonds ren ik bebloed naar huis,

Met mijn vingers lijden waar ik verliefd op zal worden.

Maar ik ben klaar om alle geschreven woorden op te geven

Van de dorst om een ​​helder vuur in de duisternis te zijn.

Ik zou mijn hartstochtelijk vurige gebrul kunnen stillen -

God verhoede om lief te hebben zonder na te denken als je liefhebt.

God verhoede om lief te hebben zonder na te denken als je liefhebt.

God verhoede om lief te hebben zonder na te denken als je liefhebt.

God zegene.