Le sang, la sueur et les larmes - Lautrec, Billie Brelok, Géabé

Je vous hais

Tous autant que vous êtes

Tous autant que je vous aime

J’voudrais

Pour ce temps que je vous ai

Toucher tant vos êtres

Qu’on serait conscients enfin d'être faits

De la même essence

Qu’on soit défaits

Vaincus de naissance

Ou bien protégés par des fées

Cette espèce d’aisance

Qu’ont ceux que tu sais

Conscients que t’essaies

Et que tu feras qu’essayer

Quand eux ont ça dans le sang

Tous faits de la même essence

Poussent

Tassés dans des champs immenses

Se touchent s’aiment et réensemencent

Reproduisant les mêmes erreurs

Terminant dans les mêmes souffrances

Si je trempe un bic dans votre enfance

Je raconterai souvent peu d’excès

Rien d’excellent ni d’exécrable

Assez d’amour et de pain sur la table

Et pourtant la même impuissance

C’est comme ça que c’est

Chacun dans sa prison de silence

Isolé dans la foule

Ado déjà la pire absence

C’est le dos des gens

Doucement je déjante non…

Disons que je déchante dans

Dix secondes j’digère

Et puis je reviens dans le sens du vent

Mais vous me faites chier

Avec vos airs de savoir

Où vous serez dans 10 ans

Moi tout ce que je sais

C’est ce que je ressens

Ce qui nous rassemble:

Des larmes

Mais vas-y cours, cours, petit homme

Evacue ce rhum qui fait que ça rame

Trop abusent

S’arriment à l’effet de son arôme

Et se ramassent

Sois pas de ces mecs

Qui assis au comptoir

Font que tiser du matin au soir

Dépense l'énergie au fond de toi

Défonce les barrières faut y croire

Faut se faire un peu chier

Pour y voir un peu clair…

T’es fauché c’est fâcheux

Mais rien n’est fichu

Personne ne va rien te prémâcher

Avant de trouver une issue

Des litres de liquide chaud

Vont s'échapper de tes tissus

Faut choper le rythme

Avec l'énergie d’un choc électrique

Mon sport c’est la rime

Et sur le beat je viens poser mes tripes

Je viens boxer les types

Qui veulent me barrer la route

J’ai plus le temps: Si j’parais à bout

C’est que j’en ai marre

De brasser du vent

Jamais rien à foutre

Toujours un challenge à aller chercher

La vie se joue de nous

C’est qu’un grand cache-cache

Ou un chat perché

On va tous en perdre

En dépenser, en répandre

Du berceau à la tombe

Douce ou nauséabonde:

La sueur

Chialer, trimer

Je vais pas dire que je connais

Sur l'échelle de l’opprimé

Y a pire que moi, je sais

Seulement les temps sont durs

Quand la tiédeur prévaut

Qu’autant de chants impurs

Abreuvent nos cerveaux

Sempiternellement

Il répand son pigment

Tel ce sample propulsant

Lancinant, sans faux-semblant

Se déverse dans les tunnels

Du train de vie de nos canaux

Aux coups des manivelles

Des tapis rouge, des caniveaux…

Prends homo

Le savant de nos jeux innocents

Fends ta peau, crache dedans

Et après mélangeons nos sangs

Sens ce flow qui rentre

Par le tympan vociférant

Quand on fait dans l’offensant

Vaut mieux miser tonitruant

Sous l’ecchymose les coups de latte

Sont restés cadenassés

Les carences se dilatent

Et le harnais rend carnassier

Au prix de gros chez le boucher

Au verso de son hachoir tranchant

J’ai vu que le moins cher sur le marché

C’est souvent la chair du client

Le slogan est on ne peut plus clair

Sondez les censures enfouies

Nouez-les avec vos artères

Et serrez jusqu'à l’asphyxie

Déchiquetez-vous entre frères

Et si ça vous monte à la tête

Opérez sans critère

Et appuyez sur la gâchette

Dans la peau, le plomb a planté la pompe

Et la plaie pisse une bonne lampée

Après c’est le pouls qui s’estompe

Lui qui ne demande qu'à s'échapper

Le plus précieux précisément

Sa pression qui monte et descend

Puis disparaît en un instant

D’un soubresaut incandescent

Le sang !

ik haat je

Jullie allemaal

Allemaal zoveel als ik van je hou

ik zou graag willen

Voor deze keer dat ik jou heb

Raak je wezen zo vaak aan

Dat we eindelijk zouden beseffen dat we gemaakt zijn

Van dezelfde essentie

Laten we ongedaan worden gemaakt

Verslagen bij de geboorte

Of beschermd door feeën

Dit soort gemak

Wat hebben degenen die je kent

besef dat je het probeert

En je gaat het gewoon proberen

Toen ze het in hun bloed kregen

Allemaal gemaakt van dezelfde essentie

toenemen

Verpakt in enorme velden

Raak van elkaar houden en reseed

Het herhalen van dezelfde fouten

Eindigend in hetzelfde lijden

Als ik een pen in je jeugd doop

Ik zal vaak weinig overdaad vertellen

Niets geweldigs of slecht

Genoeg liefde en brood op tafel

En toch dezelfde hulpeloosheid

Zo is het

Ieder in zijn gevangenis van stilte

Geïsoleerd in de menigte

Tiener al de ergste afwezigheid

Het zijn de ruggen van mensen

Langzaam word ik gek nee...

Laten we zeggen dat ik daarin gedesillusioneerd raak

Tien seconden verteer ik

En dan kom ik benedenwinds terug

Maar je maakt me kwaad

Met je melodieën van kennis

Waar je over 10 jaar staat

Ik alles wat ik weet

Dat is wat ik voel

Wat brengt ons samen:

Tranen

Maar kom op, ren, ren, kleine man

Spoel die rum door die hem laat roeien

Te veel misbruik

Sluit aan bij het effect van zijn aroma

En raap zelf op

Wees niet een van die jongens

Die aan de balie zit

Gewoon weven van 's ochtends tot 's avonds

Breng de energie diep van binnen door

Doorbreek barrières, geloof het

Moet een beetje pissen

Om het een beetje duidelijk te zien...

Je bent blut, dat is jammer

Maar niets is voorbij

Niemand zal op je kauwen

Voordat je een uitweg vindt

Liter hete vloeistof

Zal uit je weefsels ontsnappen

Ik moet de beat pakken

Met de energie van een elektrische schok

Mijn sport is rijm

En op de beat kom ik mijn lef leggen

Ik kom de jongens boksen

Die mij in de weg willen staan

Ik heb geen tijd: Als ik uitgeput lijk

Het is dat ik het zat ben

Om in de wind te roeren

Geef nooit een fuck

Altijd een uitdaging om op te pakken

Het leven speelt met ons

Het is gewoon een grote verstoppertje

Of een neergestreken kat

We gaan allemaal wat verliezen

Geef het uit, verspreid het

Van wieg tot graf

Zoet of vies:

Het zweet

blubberen, trimmen

Ik zal niet zeggen dat ik het weet

Op de schaal van de onderdrukten

Er is erger dan ik, ik weet het

Alleen de tijden zijn moeilijk

Wanneer lauwheid overheerst

Dan zoveel onzuivere liedjes

Voed onze hersenen

voor altijd

Het verspreidt zijn pigment

Zoals dit voortbewegende monster

Kloppend, zonder pretentie

Giet in de tunnels

Van de levensstijl van onze grachten

Met de slagen van de krukken

Rode lopers, dakgoten...

Neem homo

De geleerde van onze onschuldige spelletjes

Splijt je huid open, spuug erin

En laten we dan ons bloed mengen

Voel die stroom binnenkomen

Door het schreeuwende trommelvlies

Als we het offensief doen

Beter wedden daverend

Onder de blauwe plek waait de lat

Hangslot zijn gebleven

De tekorten breiden uit

En het harnas maakt je vleesetend

Tegen groothandelsprijs van de slager

Op de rug van zijn scherpe helikopter

Ik zag de goedkoopste op de markt

Het is vaak het vlees van de klant

De slogan kon niet duidelijker zijn

Onderzoek de verborgen censuur

Bind ze vast met je slagaders

En knijp tot je stikt

Scheur tussen broers

En als het je naar het hoofd stijgt

Werk zonder criteria

En haal de trekker over

In de huid heeft lood de pomp geplant

En de wond neemt een flinke slok

Daarna is de puls die vervaagt

Hij die alleen maar vraagt ​​om te ontsnappen

Precies de kostbaarste

Haar druk gaat op en neer

Verdwijnt dan in een oogwenk

Met een gloeiende schok

Het bloed !