Clown triste - Lautrec

Quand une histoire se termine on est rarement très objectif

Alors ce que je raconte là c’est seulement mon point de vue (un)

Et je sais bien que t’aurais autant à en dire

P'être même pire

Si t’as pas déjà retrouvé l’envie d’en rire

Mais comme c’est tous ce que je peux en écrire

Pardonne-moi si je compte que

L’histoire de celles qui passent mais ne restent pas

Les femmes m’intriguent

Quand elles te disent qu’elles t’aiment, elles ne t’aiment pas

Et quand elles t’aiment, elles ne le disent pas

Les femmes me fatiguent

Si tu leur racontent ce qu’il te pèse sur le cœur

Elles n'écoutent pas

Regardent ailleurs au lieu de te tendre les bras

Mais si tu gardes le silence tu trahis la confiance que toujours tu leur dois

Les femmes m'épuisent

Elles ne font des efforts que lorsqu’elles t’ont perdu

Comme un jouet qu’on ignore aussi longtemps qu’on peut marcher dessus

Les femmes me détruisent

Elles s’emblent un peu surprise qu’on soit penné de les savoir dans d’autres

lits

Te fait porter le poids de les avoir à tout jamais brisées

Alors qu’elles se lavaient de toi au milieu de leur cries

Les femmes m’anéantissent

Elles tissent un fil de tristesse autour de moi et

Elles serrent du bout de leur doigts délicats

Putain que faut-il faire pour être leur bonheur et leur rire aux éclats

Tu voulais ta chanson tu l’as

Vas y chante la pour moi

Dis-lui que mon coeur est de pierre et oublie-moi au milieu des soupire qui

l’arrachera de toi

Range nous au fond des foutus souvenirs qui se cachent pour mourir dès lors

qu’ils ont capté qu’ils ne créent plus émoi

Les femmes me salissent, quand t’es nu dans ses bras

Qu’a tort ou a raison tu pleures, que ca ne compte pas

Dans un sens ou dans l’autre, c’est mon cœur qui se broit

Mon amour qui se noit

Mon erreur qui se voit

J’ai l’impression pesante que tu ne me pardonnerai pas les 3 mots que j’ai dit

Que tu savais déjà

Comment pouvez tu me sourire encore

Quel imbécile a dit que le silence est d’or

En l’occurrence ton silence est ma mort

Ma t’on jamais autant mentit que dans cet air sinistre

Qui me livrait à toi comme la toile à l’artiste

Le rêveur aux étoiles

Comme le clown a la piste

Je me suis foutu à poil pour toi

Ce soir je suis un clown triste

Et je sais bien que t’aurais autant à en dire

P'être même pire

Si t’as pas déjà retrouvé l’envie d’en rire

Mais comme c’est tous ce que je peux en écrire

Pardonne-moi si je compte que

L’histoire de celles qui passent mais ne restent pas

Les femmes me séduisent

Et tu vas me manquer

Dans ma tête la ville est moins grise dans ton quartier

J’ai gardé tes regards et nos rencards dans des milliers de bar

Et des nuits délavées

A errer dans les rues comme deux poissons dans la même marre

T’rappelle cet histoire

Je suis sûr qu’ils ne se sont pas noyés

Les femmes me méprisent

Parce que j’ai pas su protéger la fragilité indécise que tu cachais sous ta

dureté

Parce que j’ai cherché dans les cries ce qu’un autre a dû trouver dans l’amitié

Les potes m’ont dits: putain elle est partie c’est comme ça c’est la vie

C’est vrai que p'être au fond on en avait pas vraiment envie

Et pourtant la réalité m’agresse

Comme si blanche neige était revenue dans la forêt pour se taper les 7 nains

J’ai cherché tous les mots qui blessent

Je voulais même plus qu’on me fasse du bien

A présent puisse qu’il faut que je te laisse

Je te dis merci

Même si on a manqué l’adresse, on aura pas connu l’ennuie

Je me dit qu’un jour on se rappellera que des caresses

Et puis plus rien

Et puis tant pis

Et je sais bien que t’aurais autant à en dire

P'être même pire

Si t’as pas déjà retrouvé l’envie d’en rire

Mais comme c’est tous ce que je peux en écrire

Pardonne-moi si je compte que

L’histoire de celles qui passent mais ne restent pas

Als een verhaal eindigt, zijn we zelden erg objectief

Dus wat ik hier zeg is slechts mijn standpunt (één)

En ik weet dat je zoveel te zeggen zou hebben

Misschien nog erger

Als je nog niet het verlangen hebt gevonden om te lachen

Maar aangezien dat het enige is waarover ik kan schrijven

Vergeef me als ik dat tel

Het verhaal van degenen die overlijden maar niet blijven

Vrouwen intrigeren me

Als ze je vertellen dat ze van je houden, houden ze niet van je

En als ze van je houden, zeggen ze het niet

Vrouwen maken me moe

Als je ze vertelt wat je op je hart hebt

Ze luisteren niet

Kijk weg in plaats van uit te reiken

Maar als je zwijgt, verraad je het vertrouwen dat je ze altijd verschuldigd bent

Vrouwen putten me uit

Ze doen pas hun best als ze je kwijt zijn

Als speelgoed dat je negeert zolang je erop kunt lopen

vrouwen maken me kapot

Ze lijken een beetje verbaasd dat we zijn geschreven om ze in andere te kennen

bedden

Laat je het gewicht dragen van het voor altijd breken ervan

Terwijl ze je wegspoelden temidden van hun geschreeuw

Vrouwen maken me kapot

Ze weven een draad van verdriet om me heen en

Ze knijpen met hun delicate vingertoppen

Wat is er verdomme voor nodig om hun geluk en hun lach te zijn

Je wilde je liedje, je hebt het

Kom op, zing het voor me

Zeg hem dat mijn hart van steen is en vergeet me temidden van de zuchten die

zal het van je afrukken

Stop ons diep in de verdomde herinneringen die zich vanaf dat moment verbergen om te sterven

dat ze hebben vastgelegd dat ze niet langer opschudding veroorzaken

Vrouwen maken me vies als je naakt in haar armen ligt

Goed of fout, je huilt, het maakt niet uit

Hoe dan ook, het is mijn hart dat aan het malen is

Mijn verdrinkende liefde

Mijn duidelijke fout

Ik heb een zwaar gevoel dat je me niet zult vergeven voor de 3 woorden die ik zei

dat je al wist

Hoe kun je weer naar me glimlachen

Welke dwaas zei dat zwijgen goud is

In dit geval is jouw zwijgen mijn dood

Mam, je hebt nog nooit zoveel gelogen als in deze sinistere lucht

Die me aan jou heeft geleverd, zoals het canvas aan de kunstenaar

De dromer van de sterren

Alsof de clown de baan heeft

Ik ben naakt voor jou

Vanavond ben ik een trieste clown

En ik weet dat je zoveel te zeggen zou hebben

Misschien nog erger

Als je nog niet het verlangen hebt gevonden om te lachen

Maar aangezien dat het enige is waarover ik kan schrijven

Vergeef me als ik dat tel

Het verhaal van degenen die overlijden maar niet blijven

Vrouwen verleiden me

En ik zal je missen

In mijn hoofd is de stad in jouw buurt minder grijs

Ik heb je looks en onze dates in duizenden bars bewaard

En vervaagde nachten

Zwerven door de straten als twee vissen in dezelfde vijver

Herinner je je dit verhaal nog

Ik weet zeker dat ze niet verdronken zijn

Vrouwen minachten me

Omdat ik de besluiteloze kwetsbaarheid die jij onder je verborg niet kon beschermen

hardheid

Omdat ik de kreten heb gezocht naar wat een ander in vriendschap moet hebben gevonden

De homies zeiden tegen me: verdomme, ze is weg, zo is het leven

Het is waar dat we helemaal niet wilden dat we onderaan stonden

En toch valt de realiteit me aan

Alsof sneeuwwitje was teruggekeerd naar het bos om de 7 dwergen te knallen

Ik zocht naar alle woorden die pijn deden

Ik wilde zelfs dat er meer goed gedaan zou worden

Nu moet ik je misschien verlaten

Ik zeg je bedankt

Ook als we het adres gemist hebben, zullen we ons niet verveeld hebben

Ik zeg tegen mezelf dat we ons op een dag alleen maar liefkozingen zullen herinneren

En dan niets

En dan zij het zo

En ik weet dat je zoveel te zeggen zou hebben

Misschien nog erger

Als je nog niet het verlangen hebt gevonden om te lachen

Maar aangezien dat het enige is waarover ik kan schrijven

Vergeef me als ik dat tel

Het verhaal van degenen die overlijden maar niet blijven