La réalité en face - Lautrec

Il y a des matins, tu te réveilles

T’es complètement dématé

C’est le genre de matin où tu es tellement défoncé mec

Que c’est comme si ton esprit se séparait de ton corps

Tu vois ce que je veux dire

Et ton corps, il est incapable de rien foutre, de parler ou quoi

Et toi, tu le vois en train de tituber comme un clochard jusqu’a ta salle de

bain

Et en même temps, dans ta tête tout est lumineux

Il y a un jour comme ça où j’ouvre les yeux

Et le réveil a pas encore sonné, tu vois

Et je vois tout ma vie

Ce que j’ai pu faire, ce que j’ai pas fait

Mais je suis pas fan de ce que je vois

Et du coup voila, il y a une espèce de bilan qui se fait et je me demande si ce

que je fais faire de ma journée va pouvoir me sauver quoi

Plus qu’une minute avant que la journée commence

Je me demande si ce que je vais en faire compense

De ceux que ces gens pensent de moi

Si je vais rembourser la violence que j’ai montrée quand mon coeur était froid

Si jamais je recevrais un signe

Brillant comme une enseigne

Celle qui le soir sans bruler les façades trop fade en dessous desquels le

temps stagne et on saigne

Est-ce que aujourd’hui honneur un signe

Je porterais aux oreilles qui décident

Le murmure oppressant des hommes qui tombent dans le vide

Et puis, est-ce que j’irais parler aux dieux de tout ce silence

Embrassant l’immense et l’infime

Et fasse à eux pour mes frères et la frime

Est-ce que j’oserais penser à leur taxer du feu

Est-ce que je raconterais une histoire qui parle d’espoir pour ceux qui dorment

pas le soir

Toute la journée ils font les pitres mais une fois seul l’avenir est sombre

Et le ciel sale semble coller à la vitre

Au quotidien demain c’est souvent comme hier

Si t’as pas l’art, tu en connait la matière

Et même si je connais pas la manière de mi soustraire

Je pense

Regarde la réalité en face et voit le temps qui passe en équilibre au bord du

monde

Oublie ce qui s’efface, créer en toi de l’espace pour qu’enfin la lumière abonde

JJai fait de mauvais choix et laissé derrière moi tant de monde possible

Je me suis trompé de cible un nombre incalculable de fois

J’ai eu peur de l’amour et comme on l’y est vis je me dis cette peur je l’ai

toujours

Je traine un petit coté irascible et sans trop de peine

J’ai oublié des gens pour des erreurs de mise en scène

Quand je vois tout ça gisant, je me demande si ça en valais la haine

Bref

J’ai fait comme toi

On a rêvé des toits et visité l’arène

On a renié ceux à quoi on croyait pour le chant des sirènes

Et depuis on en porte le poids

On est bien seul emprisonné dans nos «j'avoue j’aimerais «Et puis bien sale avec nos «si jamais j’avais «On est en soule parce qu’une réalité c’est peu devant mille et une possibilité

Ça manque de sel

Je regarde ce qui roule depuis des cils

Et tombe sur le sol

Comme l’avenir regret fossilisé

On fuit le bonheur comme on craint la facilité

Quel imbécilité, on est fière de porter nos peines avec docilité

Je voudrais la liberté maintenant

On a l’instant présent pour domicile

Alors j'échange l'éternité pour ce moment, hé

Je voudrais connaître cette sensation fragile

Qu’elle résonne avec mes envies et ce sera difficile

Parce que si je savais vivre, j'écrirais pas ma vie

Regarde la réalité en face et voit le temps qui passe en équilibre au bord du

monde

Oublie ce qui s’efface, créer en toi de l’espace pour qu’enfin la lumière abonde

Er zijn ochtenden, je wordt wakker

Je bent helemaal kapot

Het is het soort ochtend waarop je zo high wordt man

Dat het voelt alsof je geest zich afscheidt van je lichaam

Je weet wat ik bedoel

En je lichaam kan niet neuken of praten of zoiets

En je ziet hem als een zwerver naar je badkamer strompelen

badkuip

En tegelijkertijd is alles in je hoofd helder

Er is een dag als deze dat ik mijn ogen open

En de wekker is nog niet gegaan, zie je

En ik zie mijn hele leven

Wat ik kon, wat ik niet deed

Maar ik ben geen fan van wat ik zie

En opeens is er een soort balans die opgemaakt is en ik vraag me af of dit zo is

wat ik met mijn dag doe, gaat me wat besparen

Nog één minuut en dan begint de dag

Ik vraag me af of wat ik ga goedmaken

Wat deze mensen van mij denken

Als ik het geweld zal terugbetalen dat ik toonde toen mijn hart koud was

Als ik ooit een teken zou ontvangen

Stralend als een teken

Die 's avonds zonder de al te saaie gevels waaronder de

de tijd stagneert en we bloeden

Eert vandaag een teken

Ik zou naar de oren brengen die beslissen

Het beklemmende gefluister van mannen die in de leegte vallen

En dan zou ik de goden gaan vertellen over al deze stilte

Het grote en het kleine omarmen

En doe ze voor mijn broers en pronken

Zou ik durven denken om ze met vuur te belasten

Zou ik een verhaal vertellen dat spreekt van hoop voor degenen die slapen?

niet 's nachts

De hele dag spelen ze grappen, maar eenmaal alleen is de toekomst duister

En de vuile lucht lijkt aan het glas te plakken

Elke dag morgen is vaak als gisteren

Als je de kunst niet hebt, ken je de dingen

En ook al weet ik de manier niet om mi af te trekken

I denk

Kijk de werkelijkheid recht in het gezicht en zie de tijd evenwichtig voorbijgaan op de rand van de

wereld-

Vergeet wat vervaagt, creëer ruimte in jezelf zodat het licht eindelijk overvloedig wordt

Ik heb slechte keuzes gemaakt en zoveel mogelijk mensen achtergelaten

Ik kreeg talloze keren het verkeerde doelwit

Ik was bang voor liefde en terwijl we daar leven, zeg ik tegen mezelf dat ik deze angst heb

altijd

Ik sleep een beetje opvliegende kant en zonder al te veel moeite

Ik vergat mensen vanwege ensceneringsfouten

Als ik het allemaal zie liggen, vraag ik me af of het de haat waard was

In het kort

Ik vond je leuk

We droomden van rooftops en bezochten de arena

We ontkenden degenen in wie we geloofden voor het sirenenlied

En aangezien wij het gewicht dragen

We zijn erg alleen opgesloten in onze "ik moet bekennen dat ik zou willen" en dan erg vies met onze "als ik ooit had" We zijn in de ziel omdat een realiteit weinig is tegenover duizend-en-een mogelijkheden

Het mist zout

Ik kijk wat er van wimpers rolt

En val op de grond

Zoals de toekomstige gefossiliseerde spijt

We vluchten voor geluk omdat we gemak vrezen

Wat een dwaasheid, we zijn er trots op ons verdriet met volgzaamheid te dragen

Ik wil nu vrijheid

We hebben het huidige moment als ons thuis

Dus ik ruil de eeuwigheid in voor dit moment, hé

Ik wil dat kwetsbare gevoel kennen

Laat het resoneren met mijn verlangens en het zal moeilijk zijn

Want als ik wist hoe ik moest leven, zou ik mijn leven niet opschrijven

Kijk de werkelijkheid recht in het gezicht en zie de tijd evenwichtig voorbijgaan op de rand van de

wereld-

Vergeet wat vervaagt, creëer ruimte in jezelf zodat het licht eindelijk overvloedig wordt