Sorella terra - Laura Pausini

Sorella terra, ascolto te

ogni conchiglia oceano è

e poi, ogni foglia è un battito

che sa, vibrare all’unisolo con noi

se vuoi

sorella terra, che pace dai

coi tuoi deserti e i tuoi ghiacciai

così sento nel mio spirito, di te

quell’infinito anelito, perchè

le tue foreste

sono il mio respiro, sai

e non è più terrestre l’emozione che mi dai

che mi dai

così, fino a perdermi

nell’armonia celeste, di quest’estasi

ma guardarti a volte che male fa

ferita a morte dall’inciviltà

così, anch’io divento polvere, e mi disperdo

dentro, un vento a raffiche, perchè

le tue foreste sono il mio respiro, sai

e non è più terrestre l’emozione che mi dai,

che mi dai

così, fino a perdermi, nell’armonia celeste di

quest’estasi

Zuster aarde, ik luister naar je

elke oceaanschelp is

en dan is elk blad een beat

wie weet, vibreer eensgezind met ons mee

als jij wilt

zuster aarde, wat een vrede geef je

met je woestijnen en je gletsjers

dus ik voel in mijn geest, van jou

dat oneindige verlangen, omdat

jouw bossen

Ik ben mijn adem, weet je?

en de emotie die je me geeft is niet langer aards

die je me geeft

zo, totdat ik verdwaal

in hemelse harmonie, van deze extase

maar kijk soms wat een kwaad het doet

dodelijk gewond door onbeleefdheid

dus ook ik word stof en ik verstrooi

binnen, een windvlaag, waarom?

jouw bossen zijn mijn adem, weet je?

en de emotie die je me geeft is niet langer aards,

die je me geeft

dus, totdat ik verdwaal, in de hemelse harmonie van...

deze extase