Mi tengo - Laura Pausini

Mi tengo molto più di quel che perdo

Io lascio andare te, non il ricordo

Mi tengo gli anni quelli dell’incanto

Verranno gli altri poi te li racconto

Perché con te ho imparato che felici

Lo si è senza un miracolo

Con te guardare dalla stessa parte

Era già quello uno spettacolo

E poi ho capito che dorme di meno

Chi ama un po' di più

Mi tengo certi brividi alla schiena

Perché fermarli non ne val la pena

Mi tengo pure una ferita aperta

Di aver ragione cosa me ne importa?

Perché non c'è una colpa da cercare

Se non c'è nessun colpevole

C'è solo un’altra strada da trovare

Non c'è il forte e non il debole

Ma mentre tu dormivi io spiavo il cielo

Vedevo stelle alzarsi

Sulle punte e puntarle su te

Fino a riempire la stanza

Della luce più bella che c'è

Fino a riempire la vita della luce più bella

Mi tengo le cose che hai detto alla porta

La fitta sul petto e i fiori di carta

Perché non c'è una colpa, c'è una fine

E in mezzo il bene che rimane

Mi tengo la tua rabbia, se ti pare

La mia, ti giuro, l’ho lasciata andare

Se siamo stati parte di uno sbaglio

Ma a volte anche qualcosa di un po' meglio

Het kan me veel meer schelen dan wat ik verlies

Ik heb je laten gaan, ik herinner het me niet

Ik bewaar de jaren van betovering

De anderen zullen komen, dan zal ik je erover vertellen

Want bij jou heb ik dat gelukkig geleerd

Het is zonder wonder

Met jou kijk je op dezelfde manier

Dat was al een show

En toen realiseerde ik me dat hij minder slaapt

Wie houdt er van een beetje meer

Ik heb koude rillingen in mijn rug

Waarom ze stoppen niet de moeite waard is?

Ik heb ook een open wond

Wat vind ik belangrijk om gelijk te hebben?

Omdat er geen fout is om naar te zoeken

Als er geen boosdoener is

Er is maar één andere manier om te vinden

Er is geen sterk en geen zwak

Maar terwijl jij sliep, keek ik naar de lucht

Ik zag sterren opkomen

Op de tips en wijs ze naar jou

Tot de kamer vol is

Van het mooiste licht dat er is

Om het leven te vullen met het mooiste licht

Ik bewaar de dingen die je zei bij de deur

De angel op de borst en de papieren bloemen

Omdat er geen fout is, is er een einde

En daartussen het goede dat overblijft

Ik bewaar je woede, als je wilt

De mijne, ik zweer het je, ik laat het gaan

Als we deel uitmaakten van een fout

Maar soms zelfs iets beters