La geografia de mi camino - Laura Pausini

Y de quién será el coraje, ahora, si no es el mío?

Cada día que amanece un desafío

Quién afrontará tomar las decisiones?

Más allá de un sueño inmerso en mis canciones

El sonido reconozco

De mi voz y de mi rostro

Y me fío de un pasado que llené de ingenuidad

De quien va del estupor hacia otra edad

Porque cuando creo verlo poco claro

Busco dentro el pensamiento mas sincero

Veo en un espejo el cielo

Y la geografía de mi camino

Soy yo, vuelvo a ser yo Porque he aprendido a hacerme compañía

Dentro de mí, engañare a la melancolía

Bella como nunca yo me vi jamás

Codo a codo a mi destino

Escrito por las líneas de la mano

El tornado que me tira a un lado

Soy tan solo yo Tengo la esperanza de que al fin pasó

El defecto es la experiencia que aun no hay ahora

Pero ya no me disgusta

Eso no me asusta

Soy yo, vuelvo a ser yo Porque he aprendido a hacerme compañía

Dentro de mí

Repito una blasfemia, una poesía

Bella como nunca le escuche jamás, jamás

Vista fija al horizonte, al asfalto dejo mi semblante

Que es sentir la soledad?

Qué es?

Ya quiero decidirlo hoy

Soy yo, soy yo, vuelvo a ser yo Para quedarme y ser por siempre mía

Vuelvo a ser yo, veo en un espejo el cielo

Y la geografía de mi camino, de mi camino

En wiens moed zal het nu zijn, zo niet de mijne?

Elke dag daagt een uitdaging

Wie zal worden geconfronteerd met het nemen van de beslissingen?

Voorbij een droom ondergedompeld in mijn liedjes

Het geluid dat ik herken

Van mijn stem en mijn gezicht

En ik vertrouw op een verleden dat ik vulde met naïviteit

Van wie gaat van verdoving naar een ander tijdperk?

Want als ik denk dat ik het onduidelijk zie

Ik zoek in de meest oprechte gedachte

Ik zie de lucht in een spiegel

En de geografie van mijn pad

Ik ben het, ik ben ik weer Omdat ik heb geleerd mezelf gezelschap te houden

Binnen in mij zal ik de melancholie bedriegen

Mooi zoals ik mezelf nooit heb gezien

Zij aan zij naar mijn lot

Geschreven door de lijnen van de hand

De tornado die me opzij gooit

Ik ben het gewoon, ik heb de hoop dat het eindelijk is gebeurd

Het defect is de ervaring die er nu nog niet is

Maar ik heb er geen hekel meer aan

dat maakt me niet bang

Ik ben het, ik ben ik weer Omdat ik heb geleerd mezelf gezelschap te houden

Binnenin mij

Ik herhaal een godslastering, een poëzie

Mooi zoals ik haar nooit, nooit, ooit heb gehoord

Vast zicht op de horizon, op het asfalt laat ik mijn gezicht

Wat is het om eenzaamheid te voelen?

Wat is?

Ik wil vandaag beslissen

Ik ben het, ik ben het, ik ben ik weer Om te blijven en voor altijd de mijne te zijn

Ik ben weer ik, ik zie de lucht in een spiegel

En de geografie van mijn pad, van mijn pad