Le Plongeur - La Féline

Depuis longtemps au fond il veut descendre

Là où les rayons ne percent plus

Les bras tendus vers l’onde qu’il veut fendre

L'écume avale son torse nu

Au fond de l’eau où les rayons se fendent

Vers la murène obscure plonger

La masse d’eau qui pèse sur ses membres

Les coraux qui font saigner ses pieds

Le sang, le sang palpit dans ses veines

Au fond d l’eau le souffle coupé

L’oracle au ralenti de la murène

Dans un écho le cœur a frappé

Au fond de l’eau où les rayons se fendent

Il a déposé sa vie passée

Sur l’autre rive on voit un corps s'étendre

L'écume avide lèche ses pieds

Al heel lang diep van binnen wil hij naar beneden

Waar de stralen niet meer doordringen

Armen gestrekt naar de golf die hij wil splijten

Het schuim slokt zijn blote borst op

Op de bodem van het water waar de stralen zich splitsen

Op weg naar de donkere murene duik

De massa water die op zijn ledematen weegt

De koralen die zijn voeten doen bloeden

Bloed, bloed klopt in zijn aderen

Ademloos op de bodem van het water

Het Moray Slow Motion Orakel

In een echo sloeg het hart

Op de bodem van het water waar de stralen zich splitsen

Hij legde zijn vorige leven neer

Aan de andere kant zien we een lichaam dat zich uitstrekt

Hebzuchtig schuim likt zijn voeten