We'll Solve It After - L.A. Salami

You know as well as I that even beauty has to die

And beauty is a bed of joy where we two lovers lie

And these moments may just be

A flash in the frying pan, «You see, nothing lasts» is what you said to me —

it’s what we both believe

And I know you’ve a lover back at home but it pleases me just to be alone with

you — you said you felt it, too

And must I bid you adieu?

Is your Irish song to take leave soon?

Is it fear that will take your lips away?

It’s a problem that we grasp in between the laughter

But you say «Hey, forget it.

We’ll solve it after.»

When you climb on top of me it makes it easier to see that delight is a fair

maiden, and I shall not darken thee

And even when I am fatigued in fact, I’d say especially, it’s then that you

will melt my melancholy

And it ain’t so strenuous to see that you just might be even drowsily, mine

But must I, with this aching pleasure nigh, fear that your soul will go away?

It’s a problem that we’ve yet to master

But you say «Hey, forget it.

We’ll solve it after.»

But eventually I’ll have to leave despite how I dread to leave you be;

that bed of ours is so serene — it is quite a scene

But even scenes, however long they seem, have to cease to be, «You see,

nothing lasts,» is what you said to me — it’s what we both believe

But for a moment can we just see

What it’s like to leave the world be

And must I put aside this dream?

Is it fear that will take your words away?

It’s a problem that we grasp as our hearts beat faster

But you say «Hey, forget it.

We’ll solve it after»

Jij weet net zo goed als ik dat zelfs schoonheid moet sterven

En schoonheid is een bed van vreugde waar wij twee geliefden liggen

En deze momenten zijn misschien gewoon

Een flits in de braadpan, "Zie je wel, niets blijft duren" is wat je tegen me zei -

het is wat we allebei geloven

En ik weet dat je thuis een minnaar hebt, maar het doet me plezier om alleen te zijn met

jij — je zei dat je het ook voelde

En moet ik afscheid van u nemen?

Neemt je Ierse liedje binnenkort afscheid?

Is het de angst die je lippen zal wegnemen?

Het is een probleem dat we tussen het lachen door begrijpen

Maar je zegt: "Hé, vergeet het maar.

We lossen het daarna op.»

Als je bovenop me klimt, wordt het gemakkelijker om te zien dat genot een eerlijk is

maagd, en ik zal u niet verduisteren

En zelfs als ik eigenlijk vermoeid ben, zou ik vooral zeggen, het is dan dat jij

zal mijn melancholie doen smelten

En het is niet zo inspannend om te zien dat je misschien zelfs maar slaperig bent, de mijne

Maar moet ik, met dit pijnlijke genoegen bijna, vrezen dat je ziel zal verdwijnen?

Het is een probleem dat we nog niet onder de knie hebben

Maar je zegt: "Hé, vergeet het maar.

We lossen het daarna op.»

Maar uiteindelijk zal ik moeten vertrekken, ondanks hoe ik vrees om je met rust te laten;

dat bed van ons is zo sereen - het is nogal een scene

Maar zelfs scènes, hoe lang ze ook lijken, moeten ophouden te zijn: «Zie je wel,

niets blijft,» is wat je tegen me zei — het is wat we allebei geloven

Maar kunnen we even kijken

Hoe het is om de wereld achter te laten

En moet ik deze droom opzij zetten?

Is het de angst die je woorden wegneemt?

Het is een probleem dat we begrijpen als ons hart sneller klopt

Maar je zegt: "Hé, vergeet het maar.

We lossen het op nadat»