The Scene - L.A. Salami

The queen of spades sticks me a grave,

the heavens made to hold her charade,

while God points a shotgun at my eye.

The troubadors made his way,

his blissfulness and my decay,

go together like Lucy and diamonds in the sky.

And the tailors find it hard to tell a lie,

they fix me up a suit made of arrogance and twine.

Because I said that I would make the heavens mine,

and that I’d climb over any to be,

part of the scene.

The watchman’s weakest mercy goes,

Or he can see how the turncoats blow,

a cloud of poison gas dry up my nose.

And the music’s only good as far,

as the madness in the porn aspire,

with the passion that my granduer drags in to.

And as the fruits of my tree of labour grow,

my boots are prude, the agony below,

and the illuminers and the ushers they all know,

that I’d pose as anything to be,

part of the scene.

The advertiser has kind words for me,

but the singer’s just been affirmed to me,

with her beauty her ambition and her charm.

But if you play this game you’ll learn a trick,

how to grow a pair and make them stick,

like the tatoo of Bob Dylan on my arm.

Tightly???

extends his hand,

and gives me more,

than I can understand.

He mourns me when I give in,

into those lines,

I’ve drawn in the sand.

He said jump first then decide next where to land.

On a lion’s tongue or in the middle of the sea.

Because up in the air is a place that I can’t stand,

and I’ll be myself if I have to be,

to be part of the scene.

De schoppenvrouw steekt me een graf,

de hemel gemaakt om haar poppenkast te houden,

terwijl God een geweer op mijn oog richt.

De troubadors baanden zich een weg,

zijn gelukzaligheid en mijn verval,

gaan samen als Lucy en diamanten in de lucht.

En de kleermakers vinden het moeilijk om te liegen,

ze maken een pak voor me op dat gemaakt is van arrogantie en touw.

Omdat ik zei dat ik de hemel de mijne zou maken,

en dat ik over elke to be zou klimmen,

deel van de scène.

De zwakste genade van de wachter gaat,

Of hij kan zien hoe de overlopers blazen,

een wolk van gifgas droogt mijn neus op.

En de muziek is alleen goed voor zover,

als de waanzin in de porno streeft,

met de passie waar mijn grootvader naar toe sleept.

En terwijl de vruchten van mijn boom des arbeids groeien,

mijn laarzen zijn preuts, de pijn hieronder,

en de verlichters en de bodes die ze allemaal kennen,

dat ik zou doen alsof alles zou zijn,

deel van de scène.

De adverteerder heeft vriendelijke woorden voor mij,

maar de zanger is zojuist bevestigd aan mij,

met haar schoonheid haar ambitie en haar charme.

Maar als je dit spel speelt, leer je een truc,

hoe je een paar kunt laten groeien en ze kunt laten plakken,

zoals de tatoeage van Bob Dylan op mijn arm.

Strak???

steekt zijn hand uit,

en geeft me meer,

dan ik kan begrijpen.

Hij rouwt om me als ik toegeef,

in die lijnen,

Ik heb in het zand getekend.

Hij zei eerst springen en daarna beslissen waar te landen.

Op de tong van een leeuw of midden op zee.

Omdat in de lucht een plek is waar ik niet tegen kan,

en ik zal mezelf zijn als het moet,

om deel uit te maken van de scène.